Η ΠΑΡΑΓΚΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Η ΠΑΡΑΓΚΑ ΤΗΣ…ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Πρώτες μέρες μαθημάτων στα πανεπιστημιακά έδρανα και οι φοιτητές βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ σημαντικές εξελίξεις που αφορούν το μέλλον της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη χώρα μας. Η Πανσπουδαστική Κ.Σ. βρίσκεται στο κατώφλι της νέας χρονιάς για άλλη μια φορά έτοιμη να βρεθεί μπροστά στους αγώνες μας για μια εκπαίδευση που να καλύπτει τις πραγματικές μας ανάγκες, που είναι ανάγκες και των οικογενειών μας και ολόκληρου του λαού μας. Όμως βρίσκουμε συχνά πολλούς φοιτητές να αναρωτιούνται τι συμβαίνει, άραγε, στο χώρο της παιδείας και γίνεται τέτοιος χαμός και τέτοια συζήτηση από όλες τις παρατάξεις. Ας απαντήσουμε λοιπόν σε αυτά τα ερωτήματα…

Τι γίνεται στην Ανώτατη Εκπαίδευση...
Τα τελευταία χρόνια, με αρχή το 1999, από τη συνθήκη της Μπολόνια, η Ανώτατη Εκπαίδευση βρίσκεται στο επίκεντρο των αντιεκπαιδευτικών αλλαγών, αφού στα πλαίσια της ΕΕ, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, πάντα με την αρωγή της όποιας αξιωματικής αντιπολίτευσης, προσπαθούν, χέρι -χέρι, να αλλάξουν το χαρακτήρα της, με γνώμονα, την «ανταγωνιστικότητα», τους «κανόνες της αγοράς» και στην ουσία την μεγιστοποίηση των κερδών εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων, για τα οποία από αγαθό γίνεται ένα δυσπρόσιτο εμπόρευμα. Κορυφαία σημεία αυτών των αλλαγών είναι η ψήφιση ενός νέου Νόμου-Πλαισίου για τη λειτουργία των ιδρυμάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και η αντιεκπαιδευτική αναθεώρηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος.

Ο νέος Νόμος-Πλαίσιο, είναι ένα βήμα ακόμα προς την ιδιωτικοποίηση των ελληνικών πανεπιστημίων. Από τη μια μεριά αλλάζει δραστικά τους όρους σπουδών, καταργώντας τη φοιτητική μέριμνα, αντικαθιστώντας τις υποτροφίες με μαύρη εργασία (ανασφάλιστη και μερικής απασχόλησης) για το πανεπιστήμιο, τα επιδόματα για τους φτωχότερους με άτοκα δάνεια από τράπεζες. Απ’ την άλλη περιορίζει τις συνδικαλιστικές ελευθερίες με τον περιορισμό του Ασύλου, που είναι μια κατάκτηση του λαού μας και το πιο σημαντικό... με τα «4ετή πλάνα ανάπτυξης» δένει ακόμα πιο σφιχτά τα πανεπιστήμια στο άρμα της ιδιωτικοποίησης, βάζοντας τα να βρίσκουν «πηγές χρηματοδότησης πέρα από τον κρατικό προϋπολογισμό», υπαγορεύοντας την «πιστοποίηση ποιότητας», δηλαδή μια διαδικασία αξιολόγησης για το πόσο κερδοφόρο είναι ένα πανεπιστήμιο. Τέλος, χτυπάει βάναυσα την αξία των πτυχίων και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων εξισώνοντας προς τα κάτω τους τίτλους σπουδών με αντίστοιχους από ιδιωτικά Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών που έχουν τα ονόματα ξένων αμφιβόλου ποιότητας πανεπιστημίων.

Τι συνέπειες έχουν όλα αυτά …
Βλέπουμε καθημερινά στην πράξη ότι τέτοια μέτρα, που κάνουν ακόμα δυσκολότερη την φοίτηση κυρίως των ασθενέστερων οικονομικά φοιτητών, τίθενται σε εφαρμογή με αποτέλεσμα ήδη να υπάρχουν διακοπές σπουδών από όσους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν φοιτητές για πρώτη φορά δεν μπόρεσαν να πάρουν τα (παραπάνω από ένα) βιβλία που χρειάζονταν ΔΩΡΕΑΝ, και αυτό έγινε μόνο μετά από δραστική κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων. Βλέπουμε ακόμα την εξίσωση των πτυχίων μας από τα κυβερνητικά στελέχη και το Υπουργείου παιδείας με τα Κ.Ε.Σ, δηλαδή τα bachelor του New York College, του City, του IEK AKMH και άλλων αντίστοιχων επιχειρήσεων.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολύ κρίσιμη καμπή που αφορά το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της παιδείας. Τα τμήματα και τα πανεπιστήμια όλης της χώρας είναι υποχρεωμένα να συντάξουν ένα 4ετές πλάνο, που θα μπορούν με βάση αυτό να βρουν άλλες πηγές χρηματοδότησης (εταιρίες που πληρώνουν την έρευνα, δωρεάν παροχές για τους φοιτητές που καταργούνται) ώστε να μην χρειάζονται τόσο την χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Τα ιδρύματα, μάλιστα, θα αξιολογηθούν στο βαθμό που θα μπορέσουν να πουλήσουν πιο ακριβά το... εμπόρευμά τους στον όποιο ιδιώτη, με τη διαδικασία που είναι γνωστή ως αξιολόγηση, το νόμο περί «διασφάλισης ποιότητας», αυτό που στα εμπορεύματα λέγεται ISO.

Για να γίνουν όλα αυτά όμως, πέρα από το θεσμικό πλαίσιο που έπρεπε να αλλάξει πρέπει να αλλάξει και το Σύνταγμα, το οποίο, μετά από τεράστιους αγώνες του λαού μας, γράφει ως σήμερα πως «η ίδρυση πανεπιστημίων από ιδιώτες απαγορεύεται-Άρθρο 16» βάζοντας ένα μικρό φρένο στα σχέδια περί πλήρους ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μην αφήνοντας σημαντικούς τομείς του κέρδους να αναπτυχθούν όπως για παράδειγμα την «πώληση» τίτλων σπουδών από αμφιβόλου ποιότητας ιδρύματα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Έτσι άμεσα τίθεται η ανάγκη αναθεώρησης του Άρθρου 16 του Συντάγματος, που θα λύσει τα χέρια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική. Το γεγονός όμως ότι οι φοιτητές δε «κοστίζουν» ούτε ένα ευρώ στον προϋπολογισμό ξεμπροστιάζει την κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της και αποδεικνύει περίτρανα ότι απώτερος στόχος αυτής της αντιδραστικής ρύθμισης είναι να λειτουργήσει σαν ακόμη ένας τρόπος πίεσης, Σαν ένας μοχλός προκειμένου να στραφούν πιο αποφασιστικά τα προγράμματα σπουδών σε ταχύρρυθμες διαδικασίες, σε σπουδές τύπου FAST FOOD, που θα στερούνται ακόμα και ίχνη επιστημονικής γνώσης.

Ποιο είναι το καθήκον μας...
Καθήκον όλων των φοιτητών είναι να υπερασπιστούν και να διεκδικήσουν τις πραγματικές τους ανάγκες. Σ’ αυτό το πολύ επίκαιρο σημείο δεν χωρούν αρκετά περιθώρια για καθυστερήσεις, χρειάζεται η απάντηση να είναι μαζική και έγκαιρη. Με αγωνιστικές αποφάσεις στις Γενικές Συνελεύσεις των Φοιτητικών Συλλόγων, αυτή την κρίσιμη ώρα, οι φοιτητές είναι που πρέπει να πάρουν τη μεγάλη ευθύνη στα χέρια τους και να αποκρούσουν την εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Με μαζικές παρουσίες των Συλλόγων στις Γενικές Συνελεύσεις των Τμημάτων, να εμποδιστεί κάθε απόφαση για εφαρμογή των νέων αυτών μέτρων. Η ευθύνη μας είναι μεγάλη και οι ανάγκες μας ακόμα μεγαλύτερες...

Ποιος ο ρόλος της Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας...
Η Πανσπουδαστική Κ.Σ., ήδη από πολύ νωρίς είχε προειδοποιήσει για τα νέα μέτρα που έρχονται. Τότε βέβαια, οι παρατάξεις του δικομματισμού, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, θέλοντας να αποτρέψουν την επαγρύπνηση των φοιτητών, έλεγαν ότι «βλέπουμε φαντάσματα», ότι τρομοκρατούμε χωρίς λόγο. Όλα τα τελευταία χρόνια στάθηκε μπροστά σε κάθε φοιτητικό αγώνα καταδεικνύοντας ακριβώς τους ενόχους αυτής της πολιτικής, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, την πολιτική της ΕΕ, ενώ έθετε στη σωστή βάση το επίκεντρο της προσοχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ότι τον Ιούνη του 2006, εν μέσω μεγάλων κινητοποιήσεων, ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη που προειδοποιούσε για 4ετή αναπτυξιακά πλάνα και τους managers που τα διαχειρίζονται, που σήμερα βλέπουμε να θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και την ύπαρξη των τμημάτων.
Η Πανσπουδαστική Κ.Σ. είναι η δύναμη η οποία έχει ως πυξίδα της την διεκδίκηση μιας παιδείας που θα καλύπτει τις πραγματικές μας ανάγκες. Μια παιδεία που το πτυχίο θα είναι ολοκληρωμένο, που με ενιαίες προπτυχιακές σπουδές, ο απόφοιτος θα βγαίνει ολοκληρωμένος επιστήμονας με ειδίκευση. Ακόμα παλεύει για μια πραγματικά δημόσια παιδεία, η οποία θα δουλεύει για την πρόοδο της κοινωνίας και όχι για την αύξηση των επιχειρηματικών κερδών. Αυτά τα δύο έρχονται συνήθως σε σύγκρουση, δεν μπορούν να συμβαδίσουν, αυτό είναι και το πρόβλημα με τον έλεγχο της έρευνας από επιχειρήσεις. Τέλος η Πανσπουδαστική Κ.Σ. αγωνίζεται για μια παιδεία πραγματικά δωρεάν για όλους, με ότι αυτό συνεπάγεται, επιδόματα στους φτωχότερους φοιτητές, δωρεάν σίτιση, δωρεάν στέγαση.

Αυτές είναι οι ανάγκες μας – Αυτές διεκδικούμε!!!