Συμφωνείτε με την εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 36/05 και την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών;

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

ΠΑΡΝΗΘΑ

ΠΑΡΝΗΘΑ

Ακυρώθηκε ο διαγωνισμός για την αναδάσωση!
Βαρύτατες οι ευθύνες της κυβέρνησης για αυτή την εξέλιξη που θέτει σε κίνδυνο το έργο της αναδάσωσης



«Στον αέρα» είναι η αναδάσωση της Πάρνηθας, αφού ο σχετικός διαγωνισμός που είχε προκηρυχτεί και ολοκληρώθηκε στις 5 Φλεβάρη 2008, ακυρώθηκε, ύστερα από ένσταση που κατέθεσε εταιρία που δεν πήρε το έργο. Επιστήμονες εκτιμούν πως η φετινή χρονιά θα πάει χαμένη αφού τα χρονικά περιθώρια για την αναδάσωση, στενεύουν.

Οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης είναι βαρύτατες, αφού αν και μετά την πυρκαγιά που κατέστρεψε 56.000 στρέμματα δάσους, ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, έκαναν λόγο για άμεση αναδάσωση όλης της καμένης έκτασης, τώρα η διαδικασία όχι μόνο καθυστερεί, αλλά υπάρχει κίνδυνος να μην προχωρήσει αποτελεσματικά. Αξίζει να θυμίσουμε τη δήλωση του Γ. Σουφλιά στις 3 Ιούλη 2007. «Να αρχίσει η αναδάσωση τον Νοέμβριο (σ.σ. εννοεί του 2007) και μέχρι τον Φεβρουάριο (σ.σ. του 2008) να έχει αναδασωθεί ένα μεγάλο μέρος. Διότι καλή περίοδος για να γίνει αναδάσωση είναι Νοέμβριος με Δεκέμβριο».
Συγκεκριμένα, η Διεύθυνση Αναδασώσεων της Περιφέρειας Αττικής την περασμένη Τρίτη 19 Φλεβάρη αποφάσισε να ακυρώσει το διαγωνισμό, κάνοντας δεκτή την ένσταση εταιρείας που είχε αναδειχτεί Β' μειοδότης για το έργο, συνολικού προϋπολογισμού 2,72 εκατομμυρίων ευρώ. Το αιτιολογικό ήταν ότι η επιτροπή του διαγωνισμού που αξιολόγησε τις προσφορές και έκανε την ανάθεση (σ.σ. είχε καθοριστεί από την ίδια τη Διεύθυνση Αναδασώσεων!), ήταν 3μελής και όχι 7μελής όπως προβλέπει ο νόμος για συμβάσεις δημοσίων έργων που ξεπερνούν τα 1 εκατομμύριο ευρώ.
Πολλά είναι τα ερωτηματικά που δημιουργούνται από αυτή την εξέλιξη, δεδομένου ότι το τυπικό... λάθος που έγινε στη διαδικασία του διαγωνισμού από την Περιφέρεια, χαρακτηρίζεται από ανθρώπους που γνωρίζουν την υπόθεση, «παιδαριώδες», αφού ή συγκεκριμένη υπηρεσία έχει μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους έργα. Αξίζει επίσης, να υπενθυμίσουμε ότι για την Πάρνηθα εκκρεμεί προσφυγή τεσσάρων δήμων και της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής, με την οποία ζητούν να μην ισχύσει το καθεστώς προστασίας σε αρκετές περιοχές της Πάρνηθας ώστε να μπορούν να αξιοποιηθούν οικιστικά!

Αλλος σκάβει, άλλος φυτεύει, άλλος σκαλίζει κι άλλος ποτίζει!

Σύμφωνα με πληροφορίες, τις τελευταίες μέρες, σε σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν στελέχη της Περιφέρειας Αττικής και του Φορέα Διαχείρισης της Πάρνηθας, αποφασίστηκε η κατάτμηση του έργου της αναδάσωσης, ώστε ο προϋπολογισμός του κάθε τμήματος να είναι τέτοιος που να δικαιολογεί συνοπτικές διαδικασίες.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα γίνουν πολλοί «πρόχειροι διαγωνισμοί» χωρίς δημοσίευση της προκήρυξης. Για παράδειγμα: το έργο της αναδάσωσης χωρίζεται σε τέσσερις φάσεις (επιμέρους έργα). Δηλαδή, διάνοιξη λάκκων, φύτευση φυτών, σκάλισμα - περιποίηση, πότισμα. Για κάθε ένα από αυτά τα κομμάτια ενδέχεται να υπάρξουν πολλοί ανάδοχοι για κάθε φάση. Η διαδικασία, όμως, αυτή, όπως λένε ειδικοί, δε διασφαλίζει τις επιστημονικές προϋποθέσεις και όρους για την επιτυχία της αναδάσωσης.

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 10.000 ΦΥΛΛΑ





(αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα "Ριζοσπάστης")


Ξεχωριστή η μέρα σήμερα για την εφημερίδα «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, την εφημερίδα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας. Δέκα χιλιάδες φύλλα από την επανέκδοσή της στις 25 Σεπτέμβρη 1974, που ο «Ριζοσπάστης» έβγαινε από τη βαθιά παρανομία 27 χρόνων και μπορούσε πια να κυκλοφορεί ελεύθερα.

Από μόνος του αυτός ο αριθμός αποτελεί έναν άθλο, δεδομένων των τεράστιων προβλημάτων και εμποδίων που συνάντησε στο διάβα του. Κατάφερε να ξεπεράσει τη μακριά νύχτα των 27 χρόνων της παρανομίας, παρά τις αιματηρές διώξεις και την εκατόμβη θυμάτων. Αντεξε και συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στα δίκαια της εργατικής τάξης, ακολουθώντας το παράδειγμα των αγωνιστών δημοσιογράφων που ανέδειξε στη μακριά και δύσκολη πορεία του. Ασφαλώς, δεν μπορεί παρά να στεκόμαστε με δέος μπροστά σ' αυτούς τους αγωνιστές, που και με το αίμα τους έγραψαν την ηρωική ιστορία του «Ριζοσπάστη».

Οι ακατάλυτοι δεσμοί αίματος που δημιούργησε με το λαό επιτρέπουν στον «Ρ» να συνεχίζει, ως όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ και με την ολόπλευρη βοήθεια του Κόμματος, τον ενημερωτικό, διαφωτιστικό και οργανωτικό ρόλο του για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.
Γιατί ο «Ρ», ως αδιάλλακτος και αμετανόητος αγωνιστής για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, όλων των καταπιεσμένων, μαζί με το ΚΚΕ, παραμένει «καρφί στο μάτι» της άρχουσας τάξης. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να τον λυγίσει, όπως τίποτα δεν μπόρεσε να λυγίσει το ΚΚΕ, γιατί μιλά για την αλήθεια και το δίκιο των καταπιεσμένων ενάντια στ' άδικο της ολιγαρχίας του πλούτου. Ούτε οι επιθέσεις των διαχειριστών της εξουσίας του κεφαλαίου, ούτε και η υπονομευτική δουλειά που αποτόλμησαν, ακόμη και από τα μέσα, οι οπορτουνιστές στα 1990-1991, δεν μπόρεσαν να σταματήσουν το «Ρ» και ούτε θα καταφέρουν ποτέ να τον βάλουν στο χέρι!
Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει να δίνει τη μάχη για την προώθηση της στρατηγικής του ΚΚΕ, της συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία. Που εκφράζεται με την παρουσία του σ' όλα τα μέτωπα πάλης και τη μαχητική προβολή των στόχων τους, συνδέοντας τους σημερινούς κοινωνικοπολιτικούς αγώνες με το αύριο, με την υπόθεση της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση. Και το κάνει αντιπαλεύοντας πολύμορφες δυσκολίες και τα εμπόδια. Εχοντας, πάντα, ως αναντικατάστατο στήριγμα την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος, τις Κομματικές Οργανώσεις, την ΚΝΕ, την αγάπη των κομμουνιστών, των φίλων και οπαδών του Κόμματος, άλλων προοδευτικών ριζοσπαστικών ανθρώπων. Βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή κάθε κοινωνικού, πολιτικού και ιδεολογικού αγώνα. Πασχίζει να γίνεται καθημερινά καλύτερος, πληρέστερος, περισσότερο ζωντανός και μαχητικός, αντάξιος των καλύτερων στιγμών της μεγάλης του ιστορίας και ηρωικής παράδοσης.
Σήμερα, νέα, σύνθετα και πολύπλοκα καθήκοντα και απαιτήσεις μπαίνουν μπροστά στην εφημερίδα του Κόμματος. Η επιχείρηση χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων, μέσω των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - κυρίως των ηλεκτρονικών - παίρνει νέες ποιοτικά διαστάσεις, στοχεύοντας ίσα στις λαϊκές και νεολαιίστικες συνειδήσεις. Αυτές που θέλουν να μπολιάσουν με την ψυχολογία της ανεκτικότητας στη σαπίλα μιας ιστορικά ξεπερασμένης κοινωνίας, στο όνομα της αλήθειας ενός κόσμου ξένου με τη ζωή τους.
Αυτές τις συνειδήσεις που εμείς πασχίζουμε να αλλάξουμε, προκειμένου να χειραφετούνται από την πολιτική που τις εξαναγκάζει στην υποταγή, προκειμένου να μπουν συνειδητά στον αγώνα για το δικό τους μέλλον. Τα 10.000 φύλλα υπενθυμίζουν σε όλους μας την ευθύνη για βαθιά μελέτη του «Ρ», αλλά κυρίως σαλπίζουν για ένταση των προσπαθειών για διάδοσή του ανάμεσα στους εργάτες, στον ελληνικό λαό. Η μελέτη και η διάδοση του «Ρ», η άνοδος της κυκλοφορίας του αποτελεί πρώτιστο καθήκον όλων των κομμουνιστών, των οπαδών και των φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, όλων των πρωτοπόρων αγωνιστών που συσπειρώνονται στην πάλη ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου. Χωρίς το «Ριζοσπάστη», η καθημερινή μας δράση για την ανάπτυξη των κοινωνικοπολιτικών αγώνων, της ταξικής πάλης, της πολιτικής πάλης, είναι αδύνατο να πραγματοποιείται.
Αναμφίβολα, αποτελεί την «άλλη φωνή» στο χώρο της έντυπης ενημέρωσης, καθώς είναι η μόνη εφημερίδα που παλεύει ασυμβίβαστα για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Είναι η μόνη εφημερίδα που αντιπαλεύει αταλάντευτα το εκμεταλλευτικό κεφαλαιοκρατικό καθεστώς, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.

Στον ίδιο δρόμο συνεχίζουμε!

13 ΦΛΕΒΑΡΗ ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ


Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

ΣΚΑΝΔΑΛΑ-ΣΚΑΝΔΑΛΑ-ΣΚΑΝΔΑΛΑ


ΠΟΛΙΤΙΚΗ KAI ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

Οι έννοιες του εθνικισμού και του πατριωτισμού είναι έννοιες οι οποίες αρκετές φορές με έχουν βάλει σε σκέψεις και μου έχουν θέσει ερωτηματικά, το κατά πόσο αλληλένδετες είναι μεταξύ τους (ως έχουν επικρατήσει να παρουσιάζονται). Ιδιαίτερα όμως με έχει προβληματίσει η στάση ορισμένων ατόμων εντός και εκτός του Πανεπιστημίου , όσον αφορά το θέμα του πατριωτισμού και κυρίως με τις έννοιες που τον συνδέουν.
Αρκετές φορές έχω ακούσει, τόσο από τον γραφικό ακροδεξιό θίασο που παρελαύνει τον τελευταίο καιρό στις τηλεοπτικές εκπομπές , όσο και από φοιτητές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, κομπασμούς περί πατριωτισμού και έχω παρατηρήσει ρεσιτάλ πατριωτικής ψευτοπαλληκαριάς (θα τους ζήλευε ακόμη και ο κινηματογραφικός Λεωνίδας). Παραβάλλουν έναν λανθάνων πατριωτισμό, ο οποίος είναι τυπολατρικός, συνδέοντας τον με αυταρχικά ιδεολογήματα και ρατσιστικές αντιλήψεις που θυμίζουν έντονα Γκαίμπελς και Μακάρθυ.
Εγώ προσωπικά , πιστεύω πως ο πραγματικός πατριωτισμός ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με αυτόν τον αστικό πατριωτισμό και εθνικισμό που προβάλλεται και ό ,τι άλλο οπισθοδρομικό συνεπάγεται αυτών (όπως ο ρατσισμός , ο αυταρχισμός , ο φασισμός , ο μιλιταρισμός κ.τ.λ).
Πιστεύω πως ο πατριωτισμός είναι μια αξία που κατέχει μόνο ο πραγματικά ελεύθερος συνειδητοποιημένος δημοκρατικός άνθρωπος , ο οποίος αποτελεί μέρος του κυρίαρχου λαού. Είναι αυτός ο πατριωτισμός που πηγάζει από την εργατική τάξη, ο οποίος συνδέεται άρρηκτα με την κοινωνική πάλη. Και όμως ο πατριωτισμός έχει καπηλευτεί και χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από ορισμένα άτομα και ομάδες , προκειμένου αυτά να επιβληθούν τυραννικά , να καταπιέσουν , να γευτούν την εξουσία. Χρησιμοποιείται εντέχνως τόσο από την παλιά όσο και την σύγχρονη ακροδεξιά για να καλύψει την κοινωνικοοικονομική ανισότητα που στην ουσία πρεσβεύει σαν αντιπροοδευτικός μοχλός πολιτικής συντήρησης και αυταρχισμού.
Αυτά αποδεικνύονται από την ίδια την ιστορία…!!!
Για παράδειγμα , κανείς δεν ξεχνά τους γερμανοτσολιάδες – ταγματασφαλίτες που από τον υπερβάλλων «πατριωτισμό» τους συνεργάσθηκαν ανοικτά με τους Γερμανούς κατακτητές κατά την Κατοχή , ενώ μετά την Απελευθέρωση τιμήθηκαν σαν ήρωες από το αμερικανόδουλο μετεμφυλιακό κράτος. Ούτε και τη χούντα που κραύγαζε το περίφημο « Ελλάς – Ελλήνων – Χριστιανών» την ώρα που το τανκ της τσαλαπατούσε την ελληνική σημαία στη πύλη του Πολυτεχνείου.
Όλοι αυτοί λοιπόν οι επαγγελματίες – « εθνικόφρονες» πολιτικοί , με υπέρμετρη υποκρισία εμμένουν στους τύπους , στις εξωτερικές εξάρσεις του δήθεν πατριωτισμού τους , θέλοντας να εκμεταλλευθούν το αγνό πατριωτικό αίσθημα του ελληνικού λαού. Αυτό το πατριωτικό αίσθημα – ασκώντας τη μαύρη προπαγάνδα τους – θέλουν στην πορεία να το διαστρεβλώσουν και να το αλλοιώσουν σε βαθμό επικίνδυνο.
Είναι αυτή η μειοψηφία που μυρίζει εθνικισμό, σκουριά και αρχαιοπληξία που αλληθωρίζει σε δημαγωγικές πρακτικές Αλκιβιάδη, οι πολιτικοί απόγονοι των ριψάσπιδων , των συνεργατών των Γερμανών και των προσκυνημένων.
Πρόκειται για τους εκπροσώπους μιας πολιτικής που κραδαίνει την σημαία όχι ως σύμβολο αγώνων (αφού ποτέ δεν συμμετείχαν σε αυτούς τους αγώνες), αλλά εις βάρος αυτών που έδωσαν το αίμα τους για την υπεράσπιση της (βλ. Εμφύλιος).
Βέβαια, δεν θέλω να παραλείψω και τα γεγονότα που έχουν να κάνουν με τις εθνικές επετείους ( και κυρίως με την 28η Οκτώβρη που μας πέρασε ) αλλά και το ζήτημα που θίχτηκε με το εάν θα γίνονται ή όχι παρελάσεις.
Όσον αφορά την ουσία της 28ης Οκτώβρη, έχει αληθινό νόημα και πραγματικό περιεχόμενο, που βρίσκεται στον αντίποδα των όσων πρεσβεύουν οι σύγχρονοι θιασώτες του δικτάτορα Μεταξά και οι επίδοξοι στρατονόμοι της νεολαίας. Τέλος, όσον αφορά και τις παρελάσεις , οφείλω να πω πως δεν είναι το ζήτημα εάν θα γίνονται ή όχι μαθητικές παρελάσεις , αλλά η σημαία που θα τιμάται σε αυτές (αλλά και σε παρόμοιες εκδηλώσεις )και το μήνυμα που θα εκπέμπεται θα είναι η σημαία και το μήνυμα του Πολυτεχνείου, του ηρωικού ΕΛΑΣ και ΕΑΜ και όχι η σημαία του Πατακού, των ταγματασφαλιτών και των «μονόδρομων», ΝΑΤΟικών ή ευρωενωσιακών

ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ... ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

H κυβέρνηση εντείνει την επίθεση στα μορφωτικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα μας.
Το παζλ της ιδιωτικοποίησης και υποβάθμισης των σπουδών, του χτυπήματος της εργασιακής & επαγγελματικής προοπτικής, των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της ανεργίας συμπληρώνουν τα νέα αντιασφαλιστικά σχέδια.
Ετοιμάζουν ένα μέλλον εφιαλτικό, χειρότερο και από την κατάσταση που ήδη βιώνουμε όσοι εργαζόμαστε για να τα βγάλουμε πέρα στις σπουδές μας αλλά και από την οικονομική ασφυξία, την ανεργία και την ακρίβεια που βιώνουμε στα σπίτια μας και τις οικογένειές μας!
Για να προχωρήσουν τα σχέδιά τους –όχι τυχαία- επιτίθενται και στις σπουδές μας, στο δικαίωμά μας στη μόρφωση.
Σκοπός τους είναι να μην είναι τίποτα εξασφαλισμένο και για κανέναν, να ρυθμίζει η «αγορά» και η εργοδοσία με γνώμονα τα κέρδη της το αν θα δουλεύουμε, πόσες ώρες, σε τι καθεστώς και μέχρι πότε! Όπως ακριβώς μετά το 1993 τίποτα δεν ήταν ίδιο σε σχέση μετά το 1993 πρίν το νόμο Σιούφα έτσι και τώρα θέλουν η γενιά που θα ακολουθήσει αυτές τις αλλαγές να ξεχάσει, να θάψει ακόμα και τα τελευταία απομεινάρια των δικαιωμάτων της και της κοινωνικής ασφάλισης!
Τα σχέδια αυτά δεν αφορούν μόνο το ύψος των συντάξεων και δεν είναι κάτι που θα το συναντήσουμε μπροστά μας μετά από 50 χρόνια. Μέσα από την επίθεση θέλουν να διαμορφώσουν για τη νέα γενιά όρους αναξιοπρεπούς και μίζερης ζωής & διαβίωσης. Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν είναι αυτό της ανεργίας, της ετεροαπασχόλησης, των part-time, της δια βίου μάθησης και επαγγελματικής περιπλάνησης. Σε αυτό το τοπίο η έννοια του συλλογικού κεκτημένου και του κου κοινωνικού δικαιώματος θα μας είναι μία άγνωστη λέξη!

Συγκεκριμένα η κυβέρνηση προωθεί:

  • την απώλεια μιας σειράς ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσα από την ενοποίηση ταμείων.
  • την αύξηση των ορίων ηλικίας σύμφωνα και με τα λόγια του «σοφού» Αναλυτή και την περίφημη «εθελοντική παράταση του εργάσιμου βίου».
  • την μείωση των συντάξεων –μελέτες τους κάνουν λόγο για 20% με 30%- μέσα από την ανατροπή του αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος και την μετατροπή του σε κεφαλαιοποιητικό σαν να πρόκειται για «ιδιωτική ασφάλιση».
  • κατάργηση / αποχαρακτηρισμό μιας σειράς Βαρέων & Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων

Στα πλαίσια αυτά προωθούνται ιδιαίτερες ρυθμίσεις που θα πλήξουν ακόμα πιο έντονα τους αποφοίτους των ΑΕΙ όπως είναι η αύξηση των εισφορών στο ταμείο των Νομικών ή στο ΤΣΜΕΔΕ, η μείωση των συντάξεων των δημοσιογράφων κ.α
Τα μέτρα αυτά δεν είναι κεραυνός εν αιθρία! Εναλλάξ, εδώ και χρόνια, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ προωθούν βήμα βήμα την αποψίλωση του δικαιώματος στην δημόσια & δωρεάν, καθολική κοινωνική ασφάλιση και ειδικά την τελευταία 15ετία με τους νόμους Σιούφα (ΝΔ) και Ρέππα (ΠΑΣΟΚ) των οποίων αποτελούν συνέχεια τα σημερινά μέτρα. Αυτή η επίθεση έχει σκοπό να εναρμονίσει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης με τις αλλαγές στα εργασιακά και την άγρια εκμετάλλευση με μοναδικό σκοπό την αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.


ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ!
ΜΕ ΜΑΖΙΚΗ-ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΗ ΠΑΛΗ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ!Έχουμε για όπλο την ίδια μας την πείρα! Το 2001 τα τότε αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ γκρεμίστηκαν προσωρινά γιατί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι κατέβηκαν στο δρόμο! Αυτό είναι που πρέπει να επαναληφθεί, ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ! Κοινή δράση και κοινός βηματισμός των φοιτητών με την εργατική τάξη και όλο το λαό ενάντια στο σύγχρονο μεσαίωνα που χτίζουν στις πλάτες μας!


Καταδικάζουμε την κοροϊδία του διαλόγου που στήνει η κυβέρνηση για να εξασφαλίσει συναίνεση και συνενοχή στα μέτρα της. Είναι χάσιμο χρόνου για κάθε νέο και εργαζόμενο να αναμένει λύση από ψευτοδιαλόγους.
Ήδη μια σειρά κλάδοι (δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί) κινητοποιούνται, οργανώνουν απεργίες, πραγματοποιήθηκαν τα πρώτα μαζικά συλλαλητήρια. Σε κάθε τόπο δουλειάς γίνονται συνελεύσεις, στήνονται απεργιακές επιτροπές, ενημερώνεται ο λαός μέσα από την δράση των συνεπών, ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα.
Το επόμενο διάστημα μπροστά στους απεργιακούς ξεσηκωμούς πρέπει πιο αποφασιστικά να προωθηθεί η κοινή δράση και συμπόρευση του φοιτητικού κινήματος με τους εργαζομένους και όλο το λαό. Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας για να υπηρετήσει αυτήν την ανάγκη θα πάρει πρωτοβουλίες πλατιάς ενημέρωσης του φοιτητόκοσμου, θα πραγματοποιήσει κοινές περιοδείες και εκδηλώσεις μαζί με συνδικάτα και σωματεία μέσα στις σχολές, θα πρωτοστατήσει στην οργάνωση της πάλης μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, συνελεύσεις ετών και τμημάτων.
Δε θα περιμένουμε να έρθουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα, θα τα αντιπαλέψουμε προβάλλοντας παράλληλα και διεκδικώντας τις ανάγκες μας και τα σύγχρονα αιτήματά μας:

Καθολικό & Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης

Κατάργηση των Αντιασφαλιστικών Νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ

Σύνταξη Ανεξαρτήτως Ηλικίας στα 30 Χρόνια Ασφάλισης

Δημόσια & Δωρεάν Υγεία και Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη

Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων και της ανασφάλιστης εργασίας των νέων

ΑΡΘΡΟ 24

Τον τελευταίο καιρό, και ειδικά το περσινό ακαδημαϊκό έτος υπάρχει έντονο το ενδιαφέρον για ένα άρθρο του συντάγματος που για εμάς τους δασολόγους είναι το τι θα επιδιώκουμε στο άμεσο μέλλον για το δάσος και το περιβάλλον σύμφωνα με το σύνταγμα. Για να δούμε τι ακριβώς περιέχει το άρθρο 24 έως σήμερα.

Ισχύουσες Διατάξεις του άρθρου 24:

1. H προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξη του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία δασών και δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.

2. Η χωροταξική αναδιάρθρωση της Χώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών και γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Κράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης. Οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης. Η σύνταξη εθνικού κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.

3. Για να αναγνωριστεί μία περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν δρόμοι πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικά χρήσεις και σκοπούς, καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών και κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων, όπως ο νόμος ορίζει.

4. Νόμος μπορεί να προβλέπει τη συμμετοχή των ιδιοκτητών περιοχής που χαρακτηρίζεται οικιστική στην αξιοποίηση και γενική διαρρύθμισή της σύμφωνα με εγκεκριμένο σχέδιο, με αντιπαροχή ακινήτων ίσης αξίας ή τμημάτων ιδιοκτησίας κατά όροφο από τους χώρους που καθορίζονται τελικά ως οικοδομήσιμοι ή από τα κτήρια της περιοχής αυτής.

5. Οι διατάξεις των προηγουμένων παραγράφων εφαρμόζονται και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών που ήδη υπάρχουν. Οι ελεύθερες εκτάσεις, που προκύπτουν από την αναμόρφωση, διατίθενται για την δημιουργία κοινόχρηστων χώρων ή εκποιούνται για να καλυφθούν οι δαπάνες της πολεοδομικής αναμόρφωσης, όπως ο νόμος ορίζει.

6. Τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Κράτος. Νόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών.

Ερμηνευτική δήλωση: Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα ( δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον( δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.


Φυσικά, πριν την τωρινή προσπάθεια αναθεώρησης υπήρξε μια αναθεώρηση το 2001. Με τη συνταγματική αναθεώρηση του ΠΑΣΟΚ:
-Δόθηκε το δικαίωμα στο κεφάλαιο να παρεμβαίνει στα δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις.
-Κατοχυρώθηκε συνταγματικά η ιδιωτικοποίηση των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος.
-Άλλαξε ο ορισμός του δάσους με τον οποίο άνοιξε το δρόμο για τον αποχαρακτηρισμό πάνω από 40 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων.
-Κατοχυρώθηκε το λεγόμενο "δικαίωμα στην κατοικία" ως πρόφαση για τη νομιμοποίηση όλων των εκτός σχεδίου παράνομων οικοδομήσεων, των οικοδομικών συνεταιρισμών, όσων μέχρι και σήμερα έχουν κτίσει μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις, ενώ θα μπορεί κάποιος να κτίζει χρησιμοποιώντας αυτό το "δικαίωμα" ουσιαστικά σε βάρος πάλι των δασών.
Aυτά φάνηκαν ίσως λίγα σε όσους ήθελαν να εκμεταλλευτούν το δάσος όχι όπως πραγματικά πρέπει, αλλά προς το δικό τους συμφέρον και αυτών που τους στηρίζουν. Έτσι έγινε επιτακτική η ανάγκη μιας νέας αναθεώρησης του άρθρου 24 πάλι προς το συμφέρον των «λίγων».Αυτή την φορά ήταν η σειρά της ΝΔ να ξεπληρώσει συμβόλαια στους «λίγους».

Με την προτεινόμενη σήμερα αναθεώρηση από την ΝΔ:
-Γενικεύεται και επιταχύνεται ο αποχαρακτηρισμός των 40 περίπου εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων(που προκύπτουν από την επίσημη απογραφή των ελληνικών δασών του 1992 και τα στοιχεία που έχουν καταθέσει οι αρμόδιοι δασολόγοι) και μέσω αυτού η ιδιωτικοποίηση δημόσιας δασικής περιουσίας. Η σημερινή αναθεώρηση αποτελεί την επισφράγιση μιας προσπάθειας αλλαγής του προορισμού του φυσικού πλούτου της χώρας, η οποία ξεκίνησε εδώ και κάποιες δεκαετίες, προωθήθηκε επίμονα με νόμους και νομοσχέδια που συνάντησαν την σταθερή αντίδραση του ΣτΕ, προσέκρουσε, όπως φάνηκε στην πράξη, στο λαϊκό αίσθημα και υποχώρησε προσωρινά.
-Διευρύνεται ο αποχαρακτηρισμός και η αλλαγή χρήσης τους για λόγους δήθεν χωροταξικού και οικιστικού σχεδιασμού, εξυπηρετώντας το μεγάλο κεφάλαιο. Συνδέεται με την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Η αναμενόμενη συνέπεια δεν θα είναι απλώς η οικοπεδοποίηση των δασικών εκτάσεων που βρίσκονται σήμερα στα χέρια ιδιωτών, αλλά η οριστική αποκοπή από τη δημοσία κτήση, και άρα η απώλεια για τις μελλοντικές γενεές των Ελλήνων, εκατομμυρίων στρεμμάτων δημοσίων δασών και άρα δημόσιας γης. Η πορεία των πραγμάτων είναι απλή και διαγεγραμμένη. Αν επιτραπούν, μέσω του χωροταξικού σχεδιασμού στις δασικές εκτάσεις άλλες χρήσεις, όπως οικιστικές, τουριστικές, έργων υποδομής κ.λπ., καθίστανται αυτομάτως ελκυστικές για τους επενδυτές, Έλληνες και ξένους.
-Επεκτείνεται η δυνατότητα αλλαγής χρήσης στα ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις. Διακυβεύεται, η ενιαία αντιμετώπιση δασών και δασικών εκτάσεων, ώστε να απομονωθούν οι δασικές εκτάσεις από το αυστηρό καθεστώς προστασίας του αρ. 24. Σύμφωνα με τους καταπατητές, τους οικοπεδοφάγους και τα μεγάλα συμφέροντα τους οποίους μάλιστα εκπροσωπούν και επώνυμα πρόσωπα, υπάρχει ουσιώδεις ποιοτική διαφορά μεταξύ δάσους και δασικής έκτασης, η οποία δικαιολογεί τη διαφορετική νομική τους μεταχείριση από απόψεως προστασίας. Δάσος κατά τους πολέμιους της ενιαίας αντιμετώπισης δασών και δασικών εκτάσεων, είναι ένας μύθος ένα παραμύθι για μικρά παιδιά, τα οποία γνώρισαν τα δάση από τις εκδρομές με ψηλά δένδρα και με χοντρούς κορμούς και πυκνά φυλλώματα, στη σκιά των οποίων ζουν λύκοι, αρκούδες, ελάφια και άλλα μεγάλα ζώα. Η επιστήμη δεν κάνει διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά ομιλεί περί δασικών οικοσυστημάτων, τα οποία έχουν χαρακτηριστικό τη ρύθμιση της οικολογικής ισορροπίας των στοιχείων του περιβάλλοντος, δηλ. νερού, εδάφους και αέρα.
-Νομιμοποιούνται όλες οι καταπατήσεις μέχρι το 1975 και ανοίγει ο δρόμος για τις επόμενες. Το πώς οριοθετούνται τα συστήματα αυτά, θα μας το πει το δασολόγιο, το οποίο βεβαίως δεν υπάρχει στην εσκεμμένη και ασυγχώρητη παράλειψη της Πολιτείας να συμμορφωθεί, εδώ και 31 χρόνια, στη συνταγματική επιταγή και τη σχετική απόφαση του ΣτΕ, οφείλει όμως να καταρτισθεί αμέσως. Τι μπορεί να γίνει μέσα στα δασικά οικοσυστήματα, και αυτό μας το λέει το ίδιο το Σύνταγμα, όπως είπαμε προηγουμένως. Κατά συνέπεια, δεν καλύπτεται έδαφος για χωροταξικό σχεδιασμό του δάσους από τον νομοθέτη ή την Διοίκηση. Όπου υπάρχει δάσος κοντά, η μακριά, η μέσα στην πόλη, πρέπει να αφεθεί να υπάρχει ως δάσος, αυτό το γνωρίζει σαφώς και αναθεωρητικός νομοθέτης. Με το πρόσχημα, όμως, του χωροταξικού σχεδιασμού ανοίγεται ο δρόμος για τον καθορισμό εντός των δασών χρήσεων ασύμβατων προς τον προορισμό του οι οποίες θα οδηγήσουν μοιραία όχι μόνο στην καταστροφή τους, αλλά και στην έξοδό τους από τη δημόσια κτήση.


Από όλα αυτά τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ποιές πολιτικές έφταιξαν για όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα των καλοκαιρινών πυρκαγιών σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Είτε εμπρηστές, είτε οτιδήποτε άλλο από αυτές οπλίστηκαν και ενθαρρύνθηκαν για να συμβούν. Δόθηκε το δικαίωμα αφού δεν προστατεύεται το δάσος ούτε νομικά ούτε πρακτικά από τίποτα και κανέναν στην πλήρη καταστροφή εκατομμυρίων στρεμμάτων δάσους. Και τώρα που ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά να κινδυνεύουν αυτές οι περιοχές ανά πάσα στιγμή λόγω των βροχών και των πλημμυρών που τις ακολουθούν όταν δεν υπάρχει δάσος για την στήριξη του εδάφους και την απορρόφηση του νερού απ’αυτό. Καταλήγοντας, μόνο η πλήρη προστασία του δασικού μας πλούτου με τα κατάλληλα μέτρα(έργα, αναδασώσεις, σύνταξη δασολογίου κ.α.) μπορεί να δώσει ένα καλύτερο μέλλον σε όλους εμάς και στις επόμενες γενιές.

πάμε στοίχημα;;;


Όταν το μυαλό παγώνει…

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Στην σημερινή κοινωνία, ιδιαίτερα τα τελευταία τριάντα με σαράντα χρόνια, τα ναρκωτικά είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που μαστίζει την νεολαία και δημιουργεί επιμέρους άλλα προβλήματα κυρίως κοινωνικής φύσεως. Το φαινόμενο αυτό της κοινωνίας μας προϋπήρχε χιλιάδες χρόνια πριν και επηρέασε κατά κάποιο τρόπο μερικώς , την πορεία και την εξέλιξη πολιτισμών και κοινωνιών.
ΟΙ προκολομβιανοί πολιτισμοί (Mayas ,Inca Aztecs κ.α.) μασούσαν φύλλα κόκας, ενός τροπικού φυτού(θάμνος της οικογένειας των ερυθροξυλοειδών), του οποίου η χρήση γινόταν πριν ή κατά την διάρκεια των θρησκευτικών τελετών. Επίσης, οι ιθαγενείς της Β. Αμερικής και λαοί της Αφρικής έκαναν χρήση φυτικής προέλευσης ναρκωτικών, ενώ υπάρχουν αναφορές και από την αρχαία Ελλάδα για την χρήση ουσιών στα διάφορα μαντεία.
Αλλά και στην περίοδο του μεσαίωνα υπήρξε χρήση ναρκωτικών ουσιών κυρίως κατά την διάρκεια των Σταυροφοριών. Αποδεδειγμένα ιστορικά είναι η χρήση ινδικής κάνναβης από τους Μουσουλμάνους πριν την έναρξη συγκρούσεων ώστε να μην έχουν αίσθηση του φόβου και του κινδύνου.
Από εκεί και έπειτα, με την πρόοδο της ιατρικής και των ανθρωπιστικών επιστημών οι διάφορες ναρκωτικές ουσίες καταδικάζονται, αφού γίνεται πλέον αντιληπτή η επικινδυνότητα για την υγεία αλλά και την ελεύθερη κρίση και καθαρή βούληση του ατόμου. Βέβαια αυτή η επίγνωση των βλαβερών συνεπειών των ναρκωτικών δεν εμποδίζει την είσοδο τους ως προϊόν εύκολου πλουτισμού. Παράγοντες όπως η βιομηχανική επανάσταση, η έξαρση της αποικιοκρατίας και η συγκέντρωση πλούτου σε ορισμένους τυχοδιώκτες ‘’εξερευνητές’’, ώθησαν την Μ. Βρετανία στην διεξαγωγή εμπορίου το οποίο οδήγησε και στον περίφημο πόλεμο του οποίου με την παραγωγό χώρα Κίνα (1839-1842). Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που άρχισε συστηματικά η εμπορεία ναρκωτικών με βάση τους τότε εμπορικούς κανόνες και μάλιστα από μία Ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, στην οποία επέφερε εκατομμύρια λίρες στο καπιταλιστικό της σύστημα (τράπεζες, οικονομικά ιδρύματα και έμποροι -διακινητές).
Αργότερα κατά τους δύο παγκόσμιους πόλεμους χρησιμοποιήθηκε το ναρκωτικό μορφίνη ως αναλγητικό και αναισθητικό για τους τραυματίες, οι βλαβερές παρενέργειές όμως γνωστοποιήθηκαν αργότερα όταν πολλοί από αυτούς εθίστηκαν μετά το πέρας του πολέμου. Τέλος, στον πόλεμο του Βιετνάμ η ιμπεριαλιστική μηχανή των Η.Π.Α. προώθησε την χρήση των ναρκωτικών ουσιών στην προσπάθεια της να ‘’κατασκευάσει’’ γενναιότητα για τους στρατιώτες της .
Σήμερα , δυστυχώς , οι παγκόσμιες συνθήκες στην οικονομία και πολιτική έχουν δημιουργήσει ένα ιδιαίτερα ευνοϊκό έδαφος τόσο για την διάδοση όσο και για την διακίνηση των ναρκωτικών. Αν και παγκοσμίως η διακίνηση και η εμπορία ναρκωτικών διώκεται, πολλές τριτοκοσμικές κατά το πλείστον χώρες ‘’ζουν’’ από την μαζική παράγωγη διακίνηση και κατανάλωση ναρκωτικών στο εξωτερικό, ενώ από όσο υπολογίζουν Διεθνείς οργανισμοί το 95% των παράνομων φορτίων διακινούνται ελεύθερα και τα μεγαλύτερα καρτέλ διαφεύγουν του εντοπισμού και της σύλληψης. Επιπλέον η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση, οι οποίες επικρατούν ακόμα και σε στρώματα ανεπτυγμένων χωρών αναγκάζουν τους εκεί ανθρώπους να ασχοληθούν με τα ναρκωτικά για βιοποριστικούς λόγους.
Από τα παραπάνω είναι εύκολο να συμπεράνουμε πως τα ναρκωτικά αποτελούν κομμάτι του καπιταλιστικού κατεστημένου και η εξάρτηση από αυτά αντανακλά την εξάρτηση του σύγχρονου ατόμου από την παραπλανητική -δίχως ουσία- βιτρίνα του καπιταλισμού. Αν και φαινομενικά ο καπιταλισμός συγκρούεται με τα ναρκωτικά, υπογείως χρησιμοποιεί ναρκωτικά κάθε είδους (και με την κυριολεκτική αλλά και με την μεταφορική έννοια) για την επιβίωσή του. Τα ναρκωτικά και ο καπιταλισμός μοιάζουν μεταξύ τους και για αυτό υπάρχει μια ιδιόμορφη σχέση αμφίδρομης υποστήριξης. Μοιάζουν γιατί παραπλανούν το άτομο με ψευδαισθήσεις, απατηλά όνειρα και τον κάνουν να νιώθει ισχυρός χωρίς να γνωρίζει ότι τον οδηγούν μακροπρόθεσμα σε ένα άσχημο μονοπάτι με δραματική εξέλιξη.
Σκοπός των ναρκωτικών αλλά και αυτών που τα προωθούν με διάφορους τρόπους είναι η τσουβαλοποίηση όλης της κοινωνίας, η οποία εγκλωβισμένη μέσα σε αυτό το ‘’ναρκω-πέδιο’’ της ψεύτικης ελπίδας και ευτυχίας, εκμηδενίζεται και δεν μάχεται για τα συμφέροντα της.


Ελευθερία δεν είναι να μπορείς να «φτιάχνεσαι»...
...Ελευθερία είναι να μπορείς να έχεις ζωή με δικαιώματα



Όπιο, Ηρωίνη, Μορφίνη: Ναρκωτικά που προκαλούν γρήγορη εξάρτηση και εθισμό. Οι χρήστες τους γίνονται σκλάβοι των ναρκωτικών αυτών μέσα σε λίγες μέρες και κάνουν τα πάντα για να τα προμηθευτούν από τους εμπόρους ναρκωτικών. Η ευεξία και η υποτιθέμενη ευτυχία που προσφέρουν, πληρώνονται με τρόπο φοβερό: με γρήγορη ψυχοσωματική καταστροφή και με απώλεια κάθε ηθικής αξίας.

Κοκαΐνη: Η κοκαΐνη παράγεται από τα φύλλα του φυτού κόκα. Είναι διεγερτικό και δημιουργεί μεγάλη ευφορία, ακόμη και παραισθήσεις. Στις επιδράσεις περιλαμβάνονται διαστολή των ματιών, τρεμούλα και αϋπνία. Η συχνή εισπνοή από τη μύτη μπορεί να τη βλάψει.

LSD: (Λυσεργικό οξύ). Το πιο γνωστό παραισθησιογόνο. Το ναρκωτικό που «διαστέλλει» τη συνείδηση. Η λήψη του προκαλεί τροποποίηση στην αντίληψη της πραγματικότητας.

Αμφεταμίνες: Διεγείρουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, δημιουργούν περιορισμό της πνευματικής και μυϊκής κόπωσης και βελτίωση της διάθεσης του ανθρώπου και διάθεση για εργασία. Ακόμη προκαλούν αύξηση των μυϊκών δυνάμεων. Χρησιμοποιούνται ευρύτατα από άτομα που θέλουν να μην κοιμηθούν τη νύχτα για να εργαστούν, από αθλητές για να αυξήσουν τις δυνάμεις και τις επιδόσεις τους (ντοπάρισμα), από γυναίκες για να μειώσουν την όρεξη του φαγητού και να μην παχαίνουν, από κακοποιούς για να έχουν θάρρος και ψυχραιμία κατά τη διάπραξη εγκλημάτων .

Βαρβιτουρικά: Επιδρούν ως καταπραϋντικά και υπνωτικά. Χρησιμοποιούνται για την καταστολή του κεντρικού νευρικού συστήματος. Γίνονται εύκολα συνήθεια και απαιτούν όλο και μεγαλύτερες δόσεις.

Μαριχουάνα- Χασίς: Παράγωγα της ινδικής κάνναβης. Καπνίζεται το άνθος (μαριχουάνα) ή η ρητίνη (χασίς) που παρασκευάζεται σε πλακίδια ή κυλίνδρους χρώματος σκούρου καφέ. Το χασίς έχει περιεκτικότητα σε καθαρό ναρκωτικό 40%, ενώ η μαριχουάνα δεν ξεπερνάει το 12%. Δίνουν ένα συναίσθημα ευεξίας, ηρεμίας και εσωτερικής ικανοποίησης. Οι έννοιες του χώρου και του χρόνου αλλοιώνονται. Είναι πολύ διαδεδομένα ειδικά στις ανατολικές χώρες.

PKS RESPECT

Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας είναι αλληλένδετη με τις σχολές μας στην Ορεστιάδα, καθώς από το 1999 που ιδρύθηκαν οι δύο σχολές μας στην πόλη βρίσκεται στο πλευρό των φοιτητών, μιας και είναι δημιούργημα του φοιτητικού κόσμου. Μέσα από την πάλη των φοιτητών (όπως άλλωστε έχει αποδείξει η ιστορία αλλά και η πλέον πρόσφατη πείρα του φοιτητικού κινήματος) μπορεί να εμποδίζει τα αντιεκπαιδευτικά – αντιφοιτητικά μέτρα και ρυθμίσεις, να αποσπά κατακτήσεις και να βελτιώνει καθημερινά τη θέση του φοιτητή.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της αντίληψής μας είναι ότι τα προβλήματα που έχουν οι φοιτητές έχουν κοινές αιτίες με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, οι γονείς μας, αλλά και εμείς αύριο σαν εργαζόμενοι, γι αυτό και προωθούμε αποφασιστικά την κοινή δράση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα και θεωρούμε αυτήν την συμπόρευση όρο και προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της πάλης.

Η Πανσπουδαστική προτάσσει αιτήματα για κάθε πρόβλημα στις σπουδές, αλλά διεκδικεί και τη διαμόρφωση μιας Ανώτατης Εκπαίδευσης που θα υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες των φοιτητών και του λαού! Παλεύει για μία Ανώτατη Εκπαίδευση που θα δίνει σε όλους τους φοιτητές ολόπλευρη μόρφωση πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο και όχι σκόρπιες γνώσεις που καταλήγουν τελικά στην αμάθεια! Παλεύει για ενιαίες προπτυχιακές σπουδές, δομημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν αρχή, συνέχεια και τέλος, το οποίο θα είναι προϊόν όλης της επιστημονικής γνώσης που έχει παραχθεί.
Αγωνιζόμαστε για ένα πανεπιστήμιο που θα μπορεί να μας προσφέρει σύγχρονα συγγράμματα, εργαστήρια, υλικοτεχνική υποδομή, που να ανταποκρίνονται στην απαίτηση για υψηλού επιπέδου επιστημονική μόρφωση. Σε μια παιδεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν, για να μπορεί απρόσκοπτα ο κάθε φοιτητής να σπουδάζει!
Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο με φοιτητική μέριμνα που να περιλαμβάνει όλες τις ανάγκες του φοιτητή: σίτιση, στέγαση, μεταφορές αλλά και πολιτιστικές - αθλητικές δραστηριότητες, εκπαιδευτικές εκδρομές κλπ.
Δεν σκεφτόμαστε ουτοπικά όπως θέλουν να μας κατηγορούν οι αφελέστατες παρατάξεις της Δ.Α.Π. και της Π.Α.Σ.Π που δεν φέρουν καμία αντίδραση για το ξεπούλημα του μέλλοντός μας αλλά και το μέλλον των οικογενειών μας.
Γνωρίζουμε πως για την επίτευξη των παραπάνω απαιτείται μια γενναία αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από άλλες πηγές, όπως για παράδειγμα το ποσοστό επί του ΑΕΠ, που περιλαμβάνει και τις ιδιωτικές δαπάνες (δηλαδή τις τσέπες των γονιών μας ή τους δήθεν «σωτήρες» ιδιώτες που θέλουν να πατήσουν πόδι στα ιδρύματα).
Και όχι τους προϋπολογισμούς της λιτότητας που έχετε μάθει να δέχεστε τόσα χρόνια εσείς (Δ.Α.Π, Π.Α.Σ.Π.), οι οποίοι τελικά οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση και στην παρακμή των πανεπιστημίων μέρα με την μέρα. Η ιδιωτικοποίηση, κύριοι συνάδελφοι της Δ.Α.Π. αλλά και της Π.Α.Σ.Π (οι τελευταίοι φάσκουν και αντί φάσκουν), δεν είναι η λύση όπως θέλετε να πιστεύετε, είναι παραίτηση από των αγώνα ή συμφώνα με τα λεγόμενα σας διαπραγμάτευση όπως το έχετε πει και καλύτερα. Οι συσπειρωμένοι φοιτητές της Πανσπουδαστικής δεν έχουν μάθει ούτε να διαπραγματεύονται ούτε να ξεπουλάνε το μέλλον τους σε άλλους!!! .

Παλεύουμε για ένα πτυχίο που να αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για δουλειά πάνω στο αντικείμενο, χωρίς άλλες πιστοποιήσεις, σεμινάρια, εξετάσεις στους επαγγελματικούς φορείς κ.α που ουσιαστικά υποβαθμίζουν τις σπουδές και τελικά καταργούν την αξία του ίδιου του πτυχίου. Απαιτούμε για όλους τους απόφοιτους μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο του καθένα.

Αγωνιζόμαστε έτσι ώστε τα ιδρύματα να παράγουν έρευνα για τις ανάγκες του λαού και όχι για την αγορά. Θέλουμε οι καθηγητές να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Έτσι μόνο θα μπορούν να έχουν αποστολή την επιστημονική διδασκαλία και την έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες.
Υπερασπιζόμαστε το άσυλο (τη θεμελιώδη προστασία της ελεύθερης συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης) ώστε τα ιδρύματα να μπορέσουν να προάγουν απρόσκοπτα την έρευνα και την επιστήμη, για να μπορούν να είναι «ναοί της γνώσης» χρειάζονται την παρέμβαση και την συμμετοχή των ίδιων των καθηγητών και των φοιτητών.
Πιστεύουμε σε μία ανώτατη εκπαίδευση, όπου δεν θα υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ ιδρυμάτων και φοιτητών, αλλά συνεργασία, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με γνώμονα την επιστημονική πρόοδο και την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.
Οι παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ θέλουν τους συλλόγους να υπάρχουν αποκλειστικά, για να τους δίνεται η δυνατότητα συναλλαγής και εξαγοράς συνειδήσεων! Την ίδια ώρα όμως τα προβλήματα των φοιτητών διαιωνίζονται χάρη στη αντιεκπαιδευτική πολιτική των κομμάτων τους και τη δική τους άμεση και έμπρακτη στήριξη αυτής της πολιτικής. Συγκεκριμένα στα δύο τμήματα της Ορεστιάδας, το λεωφορείο έχει μήνες να κάνει δρομολόγια, οι εστίες χτίζονται σαν το γεφύρι της Άρτας, τα βιβλία δεν έρχονται ποτέ στην ώρα τους με αποτέλεσμα να δίνουμε διπλές εξεταστικές, ακόμα αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε ορισμένα βιβλία μας (οι συνάδελφοι της Δ.Α.Π. ξέρουν καλά να κατηγορούν όσους διεκδικούν την δημόσια δωρεάν παιδεία με κινητοποιήσεις για την απώλεια των εξεταστικών, αλλά για όλα τα παραπάνω ούτε λέξη).
Τους αξίζουν συγχαρητήρια!!! Ξέρουν να παίζουν καλά το κοινωνικό παιχνίδι (σφηνάκια σε μαγαζιά, πάρτι με προσωπικότητες, διοργάνωση εκδηλώσεων με υπουργούς των κομμάτων τους, παρεμπόδιση για την διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων φοιτητών εκμεταλλευόμενοι την αυτοδυναμία τους). Ας μας πουν τελικά, φοιτητική παράταξη είναι που νοιάζεται για το καλό των φοιτητών ή το γραφείο του Don Corleone στην μικρή Ιταλία;
Θέλουν τον φοιτητικό κόσμο καθηλωμένο, άβουλο και ανοργάνωτο. Έτσι υπηρετούν την προώθηση της ιδιωτικοποίησης και της υποβάθμισης των σπουδών και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν εκλογική πελατεία κάνοντας τους «νταβατζήδες» των αναγκών μας στην πλάτη όλων των φοιτητών, με «λύσεις» ψεύτικες και μακριά από τις πραγματικές ανάγκες μας!

Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας είναι η παράταξη που μάχεται καθημερινά Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, όλα τα χρόνια των σπουδών και για κάθε θέμα... από το κάθε εργαστήριο και κάθε τμήμα ξεχωριστά έως και τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά που πληρώνουν φοιτητές σε όλη την Ελλάδα, από τα ζητήματα μόρφωσης, σπουδών & επαγγελματικής προοπτικής έως τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την ψυχαγωγία ...η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας, φίλε μου, παλεύει έτσι ώστε ο φοιτητής να έχει λόγο, να έχει άποψη -και αυτή να πιάνει τόπο- και να δρα για κάθε τι που τον απασχολεί!

ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΟΞΥΝΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

Ζητιανεύοντας αιωνιότητες
Ζητιάνοι ζητούν από ζητιάνους
Αυτά που οι ίδιοι δεν έχουν
Ταξιδεύοντας στους ωκεανούς
Μία όαση τατουάζ στο δέρμα
Λαβύρινθος συνείδησης, με νέα τραγούδια να γεννιούνται
Περιπλανώμενος
Ληστής γαλαξιών και ατέλειωτων συνόρων
Τι μεγάλο ταξίδι, τι μεγάλο ταξίδι
(todo tiende-ojos de brujo)


Ένα μουσικό κίνημα γεννιέται..

Η Παλαιστίνη και η Βενεζουέλα, οι εξεγέρσεις των νέων στη Γαλλία, οι καταλήψεις των φοιτητών στην Ελλάδα, ο πόλεμος στο Ιράκ και στο Λίβανο, οι πέντε Κουβανοί γίνονται τραγούδια και ένα μουσικό κίνημα χωρίς σύνορα γεννιέται…
Στο Μεξικό και τη Σουηδία, στις ΗΠΑ και την Αθήνα, στη Βαρκελώνη και τη Σενεγάλη υπάρχει κάτι κοινό. Υπάρχουν μουσικοί και καλλιτέχνες που απέναντι στην εμπορευματοποίηση της μουσικής τραγουδούν την επανάσταση και την αντίσταση σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας το λεγόμενο πολιτικό τραγούδι σίγουρα παρουσίασε ύφεση καθώς όπως είναι φυσικό το τραγούδι ακολουθεί την πορεία του λαϊκού κινήματος. Κάπου τότε εμφανίζονται και τα πρώτα σχήματα που άρχισαν να μιλούν ξανά για τους αγώνες και την καταπίεση των εργαζομένων. Πρωτοπόροι σε αυτό ήταν οι Ισπανοί Mano Negra και οι Γάλλοι Zebda. Με την άνοδο του hip hop εμφανίζονται και τα πρώτα σχήματα πολιτικού hip hop στην Ευρώπη όπως οι NTM.

Κάπου εκεί αρχίζει μια μικρή μουσική ιστορία…

Οι αγώνες των λαϊκών κινημάτων αρχίζουν να εντείνονται και πλέον όλα τα είδη της σύγχρονης μουσικής αποκτούν τους πολιτικούς εκφραστές τους. Μουσικοί από hip hop (dead prez, active member, loop troop), electronica (up, bustle and out, thievery corporation) ska (ska-p, banda bassoti, manu chao, los de abajo) rock (rage against the machine, manic street preachers, radio4), reggae (gentleman, capleton, vybz cartel) underground (asian dub foundation, fun-da-mendal), nu-jazz (youngblood brass band), heavy metal (brujeria), ethnic (ojos de brujos) τραγουδούν για τους αγώνες που γίνονται και συμμετέχουν σε αυτούς σε κάθε έκφρασή τους
Μετά τις 11-9-2001 και στη σκιά του πολυφημισμένου ¨αγώνα κατά της τρομοκρατίας¨ πολλοί καλλιτέχνες, ειδικά στις ΗΠΑ, βρέθηκαν στο στόχαστρο της άρχουσας τάξης.. Στον υπόλοιπο πλανήτη όμως μία σειρά δίσκων και τραγουδιών δήλωναν την αντίθεση τους σε αυτόν τον άτυπο πόλεμο κατά των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Δίσκοι και τραγούδια μανιφέστα ενάντια στην νέα τάξη του κεφαλαίου όπως:

Made in medina-rachid taha
Un altro giorno d’amore-banda bassoti
Que corra la voz-ska-p
Know your enemy-manic street preachers
Toxicity-system of a down
Enemy of the enemy-asian dub foundation
Στον καιρό του αλλόκοτου φόβου-active member
Bari-ojos de brujos


Αυτά αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα μίας σειράς πολιτικών δίσκων που κυκλοφόρησαν στη σκιά τις 11-9. Από το 2001 και μέχρι σήμερα είναι πάρα πολλές οι μουσικές συλλογές διαμαρτυρίας και επαγρύπνησης που κυκλοφόρησαν. Ενδεικτικά κάποιοι τίτλοι:

rock against Bush
not in our name
songs and artists that inspired Fahrenheit 9/11
free the P

και πάρα πολλές ακόμα..

Ένα κίνημα δίχως σύνορα και μουσικούς διαχωρισμούς παίρνει τη θέση του στα αναχώματα έτοιμο για νέους αγώνες κόντρα στη υποταγή, την υποκουλτούρα και το συμβιβασμό… ¨γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου από τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο¨

Αυτή είναι η τάξη μου,αυτοί είναι οι άνθρωποι μου
είμαστε εργάτες, η επιλεγμένη τάξη
γι'αυτό το λόγο,αδερφέ μου προλετάριε, με υπερηφάνεια
σου τραγουδάω αυτό το τραγούδι
εμείς είμαστε η επανάσταση..

(vals del obrero-ska-p)

ΤΟ "ΚΙΤΣ"

Ο όρος «κιτς» πρωτοεμφανίστηκε στη Γερμανία το δεύτερο μισό του προπερασμένου αιώνα, κατά πάσα πιθανότητα για να χαρακτηρίσει τη χυδαία συμπεριφορά του απαίδευτου μικροαστού που στέκει σα χάχας μπροστά στο αισθητικό γεγονός, κάνοντας πως το απολαμβάνει.
Σε μια χώρα σαν τη Γερμανία, με τεράστια παράδοση στις τέχνες και τη σκέψη, οι αμερικανοί τουρίστες, που κατάκλυζαν τότε τη χώρα, προκαλούσαν φαίνεται εντύπωση με την επιμονή τους να αγοράζουν «σκετς», όπως έλεγαν τους πίνακες ζωγραφικής, που τους εκλάμβαναν ως ζωγραφικά σκίτσα(σκετς). Η λέξη κιτς, λοιπόν, ετυμολογείται απ’το σκετς. Κατά μία άλλη εκδοχή, ετυμολογείται από ένα δύσχρηστο γερμανικό ρήμα που σημαίνει «μαζεύω λάσπη στο δρόμο», όπως οι αμερικανοί τουρίστες που μάζευαν ό,τι έβρισκαν από ζωγραφιές. Σκετς, κατά την αποψή τους.
Όπως και να’χουν τα πράγματα με την ετυμολογία, κιτς κατ ’ουσίαν σημαίνει: κακό γούστο ανάμεικτο με ψέμα. Προσοχή, το κακό γούστο από μόνο του δεν είναι μομφή γι’αυτόν που στερείται γούστου. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να έχει, σώνει και καλά, καλό γούστο. Άλλωστε, το καλό γούστο δεν είναι έμφυτη ικανότητα, και συνεπώς πριν κανείς αποκτήσει καλό γούστο με την αγωγή, την παιδεία και τη συνήθεια, είχε κατ’ανάγκη κακό γούστο.
Το κακό γούστο γίνεται κιτς, όταν ένας καταφάνερα άσχετος με το αισθητικό γεγονός επιμένει σώνει και καλά να έχει στένες σχέσεις με την τέχνη, ή μάλλον με ό,τι του προτείνεται σαν τέχνη από ανθρώπους που έχουν κάθε λόγο να ευρύνουν την πελατεία τους. Λίγο ο σνομπισμός, λίγο ο νεοπλουτισμός, λίγο η μόδα –και πολύ, πάρα πολύ η βλακεία- και νάσου το κιτς να σείει κωμικά τα πλουμίδια του ως καρνάβαλος.
Και οι έμποροι της τέχνης να σκοτώνονται να πουλήσουν σαβούρα στους αμαθείς και αναίσθητους, που επειδή τους είπαν πως ο Μπαχ, ας πούμε, είναι μεγάλος συνθέτης θα σπεύσουν να αγοράσουν έναν δίσκο με μουσική Μπαχ παιγμένη από αρχάριους μαθητές συνοικιακού ωδείου.
Από τότε που ο Μίλαν Κούντερα και ο Ουμπέρτο Έκο επανέφεραν στη μόδα τον παλιό όρο, όλος ο κόσμος άρχισε να μίλαει για κιτς μ’ένα τρόπο τυπικά κιτς. Διότι είναι κιτς να απορρίπτεις ως κιτς κάθε τι που δεν σου αρέσει. Το κιτς δεν έχει καμία σχέση με την προσωπική αρέσκεια ή απαρέσκεια. Διότι, κατ’αρχήν, το κιτς έχει να κάνει μόνο με την αρέσκεια. Μόνο που αυτή κάθε άλλο παρά ειλικρινής είναι, όταν δεν είναι εντελώς ψευδής. Το κιτς προϋποθέτει ένα ψέμα που πλασσάρεται, αλλά και εισπράττεται ως αισθητική αλήθεια.
Ο μεγάλος γερμανός πεζογράφος και θεωρητικός Χέρμαν Μπροχ (διαβάστε σε ελληνική μετάφραση τους «Υπνοβάτες I,II,III»και τους «Αθώους») θεωρεί το κιτς σαν «κατηγόρημά του, κατά το γούστο του μικροαστού». Προσοχή, δε λέει πως το κιτς είναι η τέχνη που προσιδιάζει το μικροαστό, άλλωστε δεν υπάρχει τέτοια τέχνη, λέει πως το κιτς είναι το γνώρισμά του, κατά το γούστο μικροαστού, άρα και του μεγαλοαστού και του προλετάριου και του οποιουδήποτε, αρκεί να έχει μια σχέση με το αισθητικό γεγονός ανάλογη μ’αύτην που έχει ο μικροαστός, με την ταξική έννοια, με το οικονομικό γεγονός. Μικρή, ευτελή και ασήμαντη. Το κιτς είναι μια τέχνη για μικρομεσαίους σε όλα: Στην αξιοπρέπεια, στο μυαλό, στο ήθος, στην ευαισθησία.
Η κατ’εξοχήν παραγωγός κιτς στην Ελλάδα, είναι η ελληνική τηλεόραση. Διότι το «κιτς» είναι παντού και όχι μόνο στην τέχνη. Ο όρος δεν είναι αμιγώς αισθητικός. Η ελληνική πολιτική, για παράδειγμα, όταν δεν είναι φάρσα, είναι κιτς.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ (?)

Με το άρθρο αυτό έχουμε ως στόχο να κάνουμε γνωστή την κατάσταση που επικρατεί σχετικά με τη σίτιση, τη στέγαση και τη μεταφορά και γενικότερα τη φοιτητική μέριμνα στα τμήματα της Ορεστιάδας. Στην <<ισχυρή>> Ελλάδα λοιπόν της ανάπτυξης, η κατάσταση στην καθημερινή ζωή των φοιτητών που υποτίθεται πως λαμβάνουν Δημόσια, Δωρεάν παιδεία είναι εντελώς δυσανάλογη. Συγκεκριμένα:

ΖΗΤΗΜΑ 1ον ΣΤΕΓΑΣΗ

<<Καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία>> αναφέρει στους στίχους του παλιού λαϊκού άσματος. Κυριολεκτώντας φυσικά αφού τα δωμάτια που στεγάζονται οι φοιτητές δεν ξεπερνούν τα 20 τετραγωνικά για δύο άτομα. Ίσα να χωράει δύο κρεββάτια, ένα γραφείο και μια υποψία μπάνιου. Μέχρι στιγμής αυτά νοικιάζονται από ιδιώτες, ενώ για να καλυφτούν οι ανάγκες λόγω της μεγάλης καθυστέρησης δημιουργίας εστιών αναγκαστικά νοικιάστηκαν μέχρι και δωμάτια ξενοδοχείων. Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι ο αριθμός των φοιτητών που στεγάζονταν δωρεάν παρέμεινε ίδιος παρά το γεγονός ότι κόπηκε το επίδομα στέγασης που δινόταν σε φοιτητές που ενώ είχαν δικαίωμα εστίας νοίκιαζαν σπίτι με την βοήθεια του επιδόματος. Ο αριθμός πλέον αυτών που μένουν σε εστία είναι περίπου 45 σε σύνολο 600 ενεργών(δηλαδή 7,5%!!!). Την ιδιά στιγμή που οι ανάγκες για στέγαση ξεπερνούν το 85% των φοιτητών προερχονταί από λαικές οικογένειες. Όσο για τις εγκαταστάσεις, απλά δεν είναι φτιαγμένες για εστίες… Στην ούρα λοιπόν και όποιος προλάβει τον κύριο είδε… για ένα κεραμίδι. Δεν το πετάμε καλύτερα σε κανά κεφάλι, να πίασει τόπο; Άλλωστε πιάνει και το <<βύσμα>> είναι μέσα στο πακέτο των πελατειακών σχέσεων που μας προσφέρουν οι προσφιλείς παρατάξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μέσα στα ΑΕΙ.

ΖΗΤΗΜΑ 2ον ΜΕΤΑΦΟΡΑ

<<Η μοίρα κάθε σταχτοπούτας να περιμένει να γίνει η κολοκύθα άμαξα>>-τι γίνεται όμως αν παύει η κολοκύθα να γίνεται άμαξα; Ενώ τα προηγούμενα χρόνια γινόταν τα απολύτως απαραίτητα δρομολόγια με λεωφορείο της σχολής από και προς την λέσχη και τις εστίες του PICO, ξαφνικά ο δήμος απέσυρε τον όδηγο που είχε παραχωρήσει με αποτέλεσμα όλες οι μετακινήσεις των φοιτητών στην πόλη να γίνονται με το <<πεζω 2>>.

ΖΗΤΗΜΑ 3ον ΣΙΤΙΣΗ

Άλλη μια πονεμένη ιστορία που εκτυλίσσεται…Το ποσό που το κράτος δίνει για κάθε φοιτητή για να φάει επαρκώς πρωί βράδυ(όπου δεν είναι ήδη ιδιωτικές λεσχές) αγγίζει το αστρονομικό ποσό των 1,60€, όσο δηλαδή κοστίζει μια τυρόπιτα. Δεν είναι λοιπόν αφύσικο που μια μετά την άλλη οι λέσχες παραδίδονται στην αγκαλιά του ιδιώτη με το αζημίωτο φυσικά και με αποτέλεσμα κάτι παραπάνω από επικίνδυνο σε ότι έχει να κάνει με την ποιότητα (καθώς ουδείς ιδιώτης ενδιαφέρεται για αυτήν παρά μόνο για τα κέρδη του). Στην Όρεστιάδα υπάρχει αντίτιμο 2,20€. Δεν είναι τυχαίο… Χρόνια τώρα υπάρχει το παιχνίδι της λεγόμενης υποχρηματοδότησης. Δηλαδή το κράτος των μονοπωλίων εξυπηρετώντας τα συμφεροντα των ιδιωτών και όχι των φοιτητών δίνει λιγότερα χρηματά από όσα χρειάζονται με αποτέλεσμα ολοένα να μειώνεται η ποιότητα της τροφής, η ποσότητα στις μερίδες, οι συνθήκες υγιεινής να χειροτερεύουν και το προσωπικό που απασχολεί να μην επαρκεί. Τέλος η παραχώρηση τους στους ιδιώτες παρουσιάζεται σαν <<φυσική συνέχεια>> και σανίδα σωτηρίας από την άσχημη κατάσταση που έχει δημιουργήσει η συνολικότερη πολιτική που ακολουθείται στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης με την υποχρηματοδότηση, τις αποφάσεις της ΕΕ για πλήρη ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την ένταση των ταξικών φραγμών.


Η πρόταση μας πάνω στο ζήτημα της σίτισης-στέγασης και της μεταφοράς είναι ξεκάθαρη και δεμένη άρρηκτα με τη γενικότερη θέση μας για την παιδεία. Για να λειτουργήσει η φοιτητική μέριμνα με βάση τις ανάγκες των φοιτητών δεν αρκούν τα ψίχουλα του 7% επί του κρατικού προϋπολογισμού που δίνονται, δηλαδή ότι ξεμένει από τις φιέστες και τα εξοπλιστικά προγράμματα των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ που ξεπερνούν το 40% του προϋπολογισμού. Χρειάζεται γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία στο 15% επί του κρατικού προϋπολογισμού για να είναι η παιδεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών. Η φοιτητική μέριμνα, δηλαδή τα εστιατόρια, η μεταφορά και οι εστίες για εμάς πρέπει να είναι στην πλήρη ευθύνη του πανεπιστημίου και όχι των ιδιωτών και τα όργανα διοίκησης τους να είναι αντιπροσωπευτικά για όλους τους φορείς που εμπλέκονται στην ακαδημαϊκή ζωή. Θεωρούμε ότι χρειάζεται αύξηση των δρομολογίων ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες των φοιτητών και να είναι δωρεάν με το πάσο όλες οι μεταφορές. Σε ότι αφορά τη στέγαση συγκεκριμένα πρέπει να δίνονται δωρεάν δωμάτια για όσους φοιτητές σπουδάζουν μακριά από τα σπίτια τους και η οικογένεια τους έχει εισόδημα κάτω από 35.000 ευρώ. Δωρεάν δωμάτια χωρίς κριτήρια χρειάζεται να δίνονται σε όσους έχουν άνεργο στην οικογένεια, έχουν χάσει γονιό, έχουν γονιό με σοβαρό πρόβλημα υγείας, στους πολύτεκνους, στα άτομα με ειδικές ανάγκες, σε αλλοδαπούς φοιτητές από χώρες που πλήττονται από τον ιμπεριαλισμό. Χρειάζεται άμεσα να ανεγερθούν νέες εστίες με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, να συντηρηθούν οι υπάρχουσες από το κράτος και μέχρι τότε να επινοικιαστούν δωμάτια. Θεωρούμε ότι πρέπει να δίνεται και υποτροφία 300 ευρώ το μήνα στους φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από τα σπίτια τους και έχουν οικογενειακό εισόδημα κάτω από 35.000 ευρώ. Ο δρόμος για να επιτευχθούν αυτά τα αιτήματα χρόνων δε λέμε ότι είναι εύκολος και προφανώς δεν λύνεται σε γραφεία και με στημένους ψευτοδιαλόγους. Είναι ο δρόμος της ρήξης και της σύγκρουσης, του αγώνα για ενιαία ανώτατη εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες.

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ & ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΦΥΛΟΥ

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Όσο το παρόν και το μέλλον των επόμενων γενεών θα χαρακτηρίζεται μέσα σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας η ανισοτιμία που χαρακτηρίζει τη θέση της γυναίκας και επιδρά στις σχέσεις των δύο φύλλων θα βαθαίνει διαρκώς.
Στο παραπάνω συμπέρασμα οδηγεί η πείρα που μεταφέρθηκε στη 2η Διεθνή Συνάντηση Νέων Γυναικών η οποία έγινε στο Καράκας της Βενεζουέλας στις 8 Απριλίου, με αφορμή την πραγματοποίηση του 14ου Συνέδριου Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών-ΠΔΟΓ.
Στη Βενεζουέλα βρέθηκαν πάνω από 600 αγωνίστριες, εκπρόσωποι γυναικείων οργανώσεων που πήραν μέρος στις εργασίες του συνεδρίου, αλλά και προσκεκλημένες οι οποίες μετέφεραν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέες γυναίκες στις χώρες τους.
«Οι νέες, μπαίνουν στην παραγωγή χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Μετά τον πόλεμο στο Λίβανο υπάρχουν πολλές γυναίκες, χήρες, που πρέπει να συντηρήσουν μόνες τους την οικογένεια. Η πολιτεία όμως δεν φροντίζει καθόλου γι` αυτές τις περιπτώσεις.»
«Οι γυναίκες απουσιάζουν από το συνδικαλιστικό κίνημα. Οι δυσκολίες και οι ευθύνες που έχουν είναι πολλές.»
Οι παρεμβάσεις που έγιναν ανέδειξαν πως η πορεία που κάθε νέα καλείται να ακολουθήσει, υπαγορεύεται πρώτα απ` όλα από τα συμφέροντα της τάξης στην οποία ανήκει.
Η νεαρή εργάτρια που δουλεύει στις «μακιλαδόρας» του Μεξικού, όπου χιλιάδες δουλεύουν σε καθεστώς «φασόν», μέσα σε άθλιες συνθήκες, χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας, για να εξασφαλίζουν οι πολυεθνικές πιο ανταγωνιστικά προϊόντα, η νέα που με 2 δολάρια δουλεύει 14 με 16 ώρες τη μέρα στα εργοστάσια των πολυεθνικών που «μετακόμισαν» στο Μπαγκλαντές επειδή εκεί είναι χαμηλότερα τα μεροκάματα, η νέα του Σουδάν που βλέπει την «επιλογή»της προσφυγιάς να πλησιάζει απειλητικά όσο οι ιμπεριαλιστές υποδαυλίζουν τον εμφύλιο στην πατρίδα της, όπως και η νέα της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Γερμανίας που υποχρεώνεται στη μερική δουλία και τους μισθούς πείνας των 400 και 500 ευρώ το μήνα έχουν συμφέρων να ενταχθούν αποφασιστικά στην οργανωμένη αντιμπεριαλιστική πάλη.
Μερικά ενδεικτικά στοιχειά που μετέφεραν εκπρόσωποι νεολαίων και βεβαιώνουν ότι η ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας δεν γνωρίζει σύνορα:

1. Στην Τουρκία, πολλές νέες, από την εφηβεία τους ακόμα, αναγκάζονται να πηγαίνουν για δουλεία σε μικρές βιοτεχνίες κλωστοϋφαντουργίας. Εκεί εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς ασφάλιση και με αμοιβή πολύ χαμηλότερη από 400 λίρες( που είναι ο βασικός μισθός, ενώ το όριο της πείνας για μία 4μέλη οικογένεια είναι στις 1800 τουρκικές λίρες)
2. Στην Κολομβία, ένας μεγάλος αριθμός νεαρών γυναικών δουλεύει στην ύπαιθρο( ως εργάτριες γης) στη κλωστοϋφαντουργία ( για 9 ως 10 ώρες), στα σπίτια χωρίς ωράριο, στις κουζίνες εστιατορίων κλπ. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η εργοδοσία υποχρεώνει νέες και νέους να γραφτούν ως «μέτοχοι» στην εταιρεία όπου εργάζονται, με αποτέλεσμα αφενός να εξασφαλίσουν τη «σιωπή» τους για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας( αφού τυπικά παρουσιάζονται ως…εργοδότες) και αφετέρου γλιτώνουν την ασφαλιστική τους κάλυψη, την οποία οι εργαζόμενοι πληρώνουν από τη τσέπη τους.
3. Στην Τσεχία, όπου η επίσημη ανεργία φτάνει σε ορισμένες περιοχές το 20%, η λασπολογία και ο αντικομουνισμός «εξαφανίζει» τις κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι και τις παροχές που απολάμβανε η οικογένεια επί σοσιαλισμού. Δικαιώματα που βέβαια οι κυβερνήσεις κατεδαφίζουν το ένα μετά το άλλο. Επόμενος στόχος είναι η μείωση της άδειας μητρότητας που παλιότερα έφτανε και τα 5 χρόνια, ενώ επιδιώκεται και η κατάργηση του επιδόματος που έδινε το κράτος στην οικογένεια μετά τη γέννηση του παιδιού.
4. Στο Εκουαδόρ, οι επιχειρηματίες όχι μόνο αρνούνται πολλές φορές να προσλάβουν μια παντρεμένη κοπέλα, αλλά και υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να υπογράφουν συμβάσεις με μια λευκή σελίδα στο τέλος(!!!), την οποία συμπληρώνουν αργότερα με τους όρους που θέλουν. Για παράδειγμα, αν μια νέα μείνει έγκυος, συμπληρώνουν ότι η σύμβαση λήγει σε περίπτωση εγκυμοσύνης.
5. Στην Ισπανία, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της ΕΕ για την «ισότητα των δυο φύλων» και τη στήριξη της γυναίκας, η ανεργία και η υποαπασχόληση, σε συνδυασμό με τη ραγδαία ιδιωτικοποίηση τη πρόνοιας, δεν αφήνουν περιθώρια αντίδρασης σε όσες γυναίκες αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της βίας μέσα στην οικογένεια. Το 2006 καταγράφηκαν 68 γυναίκες που έπεσαν θύματα βίας μέσα στην οικογένεια και πέθαναν.

Η πείρα που μετέφεραν οι γυναίκες από τη Βραζιλία, τη Πορτογαλία, την Αγκόλα, την Κορέα, το Βιετνάμ, την Αργεντινή, τις ΗΠΑ , την Χιλή, την Κολομβία κτλ., τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και οι αιτίες τους, οδηγούν μόνο σε ένα συμπέρασμα, ότι ο καπιταλισμός που προσπαθεί να αναδείξει ένα ανθρώπινο πρόσωπο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αυταπάτη που τρέφουν στον κόσμο για να μπορέσουν να αφαιρέσουν τα κεκτημένα δικαιώματά μας.

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ

Μέσα στο νόμο-έκτρωμα (αρ.16) περιλαμβάνεται και θεσμοθετείται το σύστημα των πιστωτικών μονάδων. Κάθε μάθημα θα αντιστοιχεί σε συγκεκριμένο αριθμό μονάδων. Μονάδες μπορείς να παίρνεις και με άλλες δραστηριότητες: Σεμινάρια, συνέδρια, πρακτική άσκηση κλπ. Πτυχίο θα παίρνεις όταν ολοκληρώσεις τη…«συλλογή» του απαραίτητου αριθμού μονάδων…κατά βούληση.

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΥΘΕΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ, ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΑΠΟ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΕΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΕΙΣ!
Από τη στιγμή που τα ιδρύματα θα λειτουργούν με τη λογική του «μικρότερου κόστους & του μεγαλύτερου κέρδους» και αυτό που θα μετράει -βάσει και της διεθνούς πείρας- είναι «οι πόντοι της αξιολόγησης», τα προγράμματα σπουδών δεν θα μείνουν ανέπαφα. Κάθε ίδρυμα θα έχει να ανταγωνιστεί άλλα πέντε-έξι ανάμεσά τους και τα ψευτοκολέγια και για να το κάνει αυτό θα πρέπει να προσαρμόσει τις σπουδές του σε πιο ταχύρρυθμα και ευέλικτα μοντέλα. Οι ολοκληρωμένες σπουδές, θα θεωρούνται «περιττή δαπάνη». Τα προγράμματα σπουδών θα μετατραπούν σε σύντομους και ευτελής «μπουφέδες» ημιμάθειας.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΥΡΕΛΙΑΣΜΑ, ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΣΑΝ «ΔΕΙΚΤΗΣ» & ΜΟΝΑΔΑ ΜΕΤΡΗΣΗΣ!

Η μέχρι τώρα εμπειρία από χώρες που εφαρμόζονται οι πιστωτικές μονάδες π.χ. (ΗΠΑ) δείχνει ότι δημιουργούνται πτυχία «μπάχαλο» που δεν οδηγούν σε επιστημονική ειδίκευση σε κάποιο συγκεκριμένο επιστημονικό αντικείμενο. Εμφανίζονται φοιτητές με major στα Μαθηματικά και minor στην Ψυχολογία, με major στην Δημιουργική Συγγραφή (Creative Writing) και minor στην Ιστορία της Τέχνης κ.ο.κ. Δημιουργούνται πτυχία με εξαιρετικά ευρύ αντικείμενο (επιλέγοντας άσχετα μεταξύ τους μαθήματα), με εξαιρετικά στενό αντικείμενο (major σε Political Economy of Industrial Societies) ή χωρίς αντικείμενο (major σε Women Studies). Είναι προφανές ότι τέτοια πτυχία δεν έχουν καμία απολύτως επαγγελματική προοπτική. Απλώς σου δίνουν τη δυνατότητα να δώσεις εξετάσεις σε επαγγελματικούς φορείς, δηλαδή αφού πάρεις πτυχίο, να μπεις και εσύ στην…ουρά!
Είναι μια αντιδραστική ρύθμιση που συνδέεται άρρηκτα με τη συνολική προσπάθεια απαξίωσης των σπουδών και της επαγγελματικής και εργασιακής προοπτικής των αποφοίτων. Εισάγει την λογική της ανταγωνιστικότητας και της ευελιξίας στις σπουδές με τραγικές συνέπειες.

Δύο παραδείγματα:

1ο. Το «παράρτημα διπλώματος» που έχουν ψηφίσει η ΝΔ & το ΠΑΣΟΚ και πλέον θα παίζει ουσιαστικό ρόλο και θα υπερτερεί του πτυχίου, το οποίο θα συγκαταλέγεται μαζί με άλλα «χαρτιά» (πιστοποιητικά παρακολούθησης, ECDL, διπλώματα και διπλωματάκια ) που θα έχουν αποκτηθεί με οποιοδήποτε τρόπο και βέβαια…κόστος!

2ο. Η «αξιολόγηση» που μπορεί κάλλιστα με τα κριτήρια της αγοράς και της κερδοφορίας της να βαθμολογήσει αρνητικά ολόκληρα πεδία αναγκαίας για την κοινωνία επιστημονικής γνώσης μαζί με τα μαθήματα και τα εργαστήριά ενώ θα πριμοδοτεί αντίστοιχα άλλα της αρεσκείας της. Από αυτήν την άθλια κατάσταση θα «κρέμεται» κάθε φοιτητής μαζί και το δικαίωμά του στη μόρφωση!

Ακριβοπληρωμένη αμάθεια, μισές σπουδές-«fast food» που δεν θα παρέχουν στέρεα και ολόπλευρη επιστημονική γνώση πάνω σε ένα αντικείμενο και πτυχία πιστοποιητικά τύπου ΙΕΚ. Αυτή η κατάσταση που θα αλλάζει από χρόνο σε χρόνο σύμφωνα με τις ορέξεις και τις απαιτήσεις της αγοράς θα την καταστήσει ρυθμιστή και κριτή για το τι θα μαθαίνουμε, ποιος, για πόσο, με τι μισθούς και δικαιώματα θα δουλεύουμε. Και φυσικά η αγορά θέλει να κοστίζουμε όσο γίνεται λιγότερο, να παίρνουμε μισθούς πείνας, να δουλεύουμε ανασφάλιστοι ή μισοασφαλισμένοι, με ωράρια λάστιχο κτλ

Τι λένε όμως γι αυτές τις εξελίξεις…

Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ από κοινού προωθούν αυτήν την πολιτική. Συμφωνούν στις γενικές επιδιώξεις αλλά και σε πληθώρα επί μέρους ρυθμίσεων (βλ. πιστωτικές μονάδες). Πίσω από τις διακηρύξεις του καθενός για «ευελιξία» και «κινητικότητα» κρύβεται το εφιαλτικό μέλλον χωρίς δικαιώματα που μας ετοιμάζουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα όσα είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στη Βουλή στις 26/5/2007: «…ο φοιτητής να έχει πολλές επιλογές…να συνδέεται με την αγορά εργασίας…να συνδέεται με την επιχείρηση, να συνδέεται με την περιφερειακή ανάπτυξη και συνεχώς να γίνεται η μετεκπαίδευση…» «…δυνατότητα να συνδυάζει διαφορετικές επιλογές ο φοιτητής ώστε να διαμορφώνει ο ίδιος την ιδιαιτερότητα του δικού του πτυχίου για να βρίσκει δουλειά. Αυτό θα ενισχύεται με ελευθερία επιλογής αλλά και ελευθερία μετακίνησης μεταξύ διαφορετικών τμημάτων και μεταξύ διαφορετικών ιδρυμάτων…»


Οι παρατάξεις τους μέσα στα πανεπιστήμια, ΔΑΠ & ΠΑΣΠ, φέρουν σοβαρή ευθύνη γιατί «πρώτες και καλύτερες» έθεσαν ζήτημα περί «ανταγωνιστικών πτυχίων» και «προσαρμογής στην αγορά»! Η ΔΑΠ είναι η παράταξη που εδώ και χρόνια στηρίζει, διαφημίζει και ψηφίζει την ισοπέδωση των πτυχίων μας διοργανώνοντας και η ίδια σεμινάρια και διαλέξεις με εταιρείες και επιχειρηματίες! Και η ΠΑΣΠ είναι η παράταξη που συναινεί σε αυτήν την πολιτική! Ακόμα κι όταν «ψελλίζει» γενικόλογα τρεις αράδες για το νόμο έκτρωμα δεν αναφέρεται σε αυτήν τη ρύθμιση και κρύβει την προέλευση και την αιτία των αντιδραστικών μέτρων για να αθωώσει το ΠΑΣΟΚ!
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και το ΔΙΚΤΥΟ και από κοντά τα ΕΑΑΚ όχι απλά κρύβουν την μορφωτική υποβάθμιση των σπουδών και οι καίριες θέσεις τους (γενικά πτυχία, γνωστικό αντικείμενο, ελεύθερο πρόγραμμα σπουδών, ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ, προκαταρκτικό έτος κ.α) όχι απλά δεν απαντούν αλλά το λιγότερο «περιγράφουν» αυτήν την υποβάθμιση και τις σπουδές «σούπα»!

Μέχρι τώρα ξέραμε ή τουλάχιστον νομίζαμε ότι …
…οι σπουδές μας θα «διεξάγονταν» πάνω σε ένα επιστημονικό αντικείμενο, σε ένα τμήμα με δομημένο πρόγραμμα σπουδών, με «αρχή, μέση και τέλος»!
…η εκπαιδευτική διαδικασία -περιλαμβάνοντας ή αξιοποιώντας συνεκτικά τα μαθήματα, τα εργαστήρια, την πρακτική άσκηση και αφομοίωση, τις εκπαιδευτικές επισκέψεις, την πτυχιακή εργασία-εμβάθυνση στην μεθοδολογία κτλ- θα οδηγούσε με «σιγουριά» στο να αποκτήσουμε τη δυνατότητα να «επί ιστάμεθα» αυτού του επιστημονικού αντικειμένου, θα είμαστε δηλαδή επιστήμονες!
… και ότι η απόκτηση του πτυχίου μας θα εξασφαλίζει την απαραίτητη γνώση & την επαγγελματική ικανότητα και αυτό να είναι αφενός η μόνη προϋπόθεση για να δουλέψουμε στο αντικείμενό μας και αφετέρου σοβαρό εφόδιο για να απαιτούμε δουλειά με δικαιώματα!

Κάναμε λάθος…;;;
Αν δεχτούμε αυτά που λένε η κυβέρνηση της ΝΔ που τα εφαρμόζει και το ΠΑΣΟΚ που ήταν κυβέρνηση όταν πέσανε οι «υπογραφές» για τις πιστωτικές μονάδες αλλά και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη συνθήκη της Μπολόνια κτλ τότε κάναμε λάθος, μας έχουν κοροϊδέψει…

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ στην ακριβοπληρωμένη αμάθεια & τα πτυχία πιστοποιητικά!
Πτυχία με αξία! Πτυχία για Δουλειά!
ΟΙ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ & ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!
Μαζί με το λαό, συγκρουόμαστε με την πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ και παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο δημόσιο & δωρεάν στην υπηρεσία των αναγκών μας!

Η ΠΑΡΑΓΚΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Η ΠΑΡΑΓΚΑ ΤΗΣ…ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Πρώτες μέρες μαθημάτων στα πανεπιστημιακά έδρανα και οι φοιτητές βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ σημαντικές εξελίξεις που αφορούν το μέλλον της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη χώρα μας. Η Πανσπουδαστική Κ.Σ. βρίσκεται στο κατώφλι της νέας χρονιάς για άλλη μια φορά έτοιμη να βρεθεί μπροστά στους αγώνες μας για μια εκπαίδευση που να καλύπτει τις πραγματικές μας ανάγκες, που είναι ανάγκες και των οικογενειών μας και ολόκληρου του λαού μας. Όμως βρίσκουμε συχνά πολλούς φοιτητές να αναρωτιούνται τι συμβαίνει, άραγε, στο χώρο της παιδείας και γίνεται τέτοιος χαμός και τέτοια συζήτηση από όλες τις παρατάξεις. Ας απαντήσουμε λοιπόν σε αυτά τα ερωτήματα…

Τι γίνεται στην Ανώτατη Εκπαίδευση...
Τα τελευταία χρόνια, με αρχή το 1999, από τη συνθήκη της Μπολόνια, η Ανώτατη Εκπαίδευση βρίσκεται στο επίκεντρο των αντιεκπαιδευτικών αλλαγών, αφού στα πλαίσια της ΕΕ, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, πάντα με την αρωγή της όποιας αξιωματικής αντιπολίτευσης, προσπαθούν, χέρι -χέρι, να αλλάξουν το χαρακτήρα της, με γνώμονα, την «ανταγωνιστικότητα», τους «κανόνες της αγοράς» και στην ουσία την μεγιστοποίηση των κερδών εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων, για τα οποία από αγαθό γίνεται ένα δυσπρόσιτο εμπόρευμα. Κορυφαία σημεία αυτών των αλλαγών είναι η ψήφιση ενός νέου Νόμου-Πλαισίου για τη λειτουργία των ιδρυμάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και η αντιεκπαιδευτική αναθεώρηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος.

Ο νέος Νόμος-Πλαίσιο, είναι ένα βήμα ακόμα προς την ιδιωτικοποίηση των ελληνικών πανεπιστημίων. Από τη μια μεριά αλλάζει δραστικά τους όρους σπουδών, καταργώντας τη φοιτητική μέριμνα, αντικαθιστώντας τις υποτροφίες με μαύρη εργασία (ανασφάλιστη και μερικής απασχόλησης) για το πανεπιστήμιο, τα επιδόματα για τους φτωχότερους με άτοκα δάνεια από τράπεζες. Απ’ την άλλη περιορίζει τις συνδικαλιστικές ελευθερίες με τον περιορισμό του Ασύλου, που είναι μια κατάκτηση του λαού μας και το πιο σημαντικό... με τα «4ετή πλάνα ανάπτυξης» δένει ακόμα πιο σφιχτά τα πανεπιστήμια στο άρμα της ιδιωτικοποίησης, βάζοντας τα να βρίσκουν «πηγές χρηματοδότησης πέρα από τον κρατικό προϋπολογισμό», υπαγορεύοντας την «πιστοποίηση ποιότητας», δηλαδή μια διαδικασία αξιολόγησης για το πόσο κερδοφόρο είναι ένα πανεπιστήμιο. Τέλος, χτυπάει βάναυσα την αξία των πτυχίων και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων εξισώνοντας προς τα κάτω τους τίτλους σπουδών με αντίστοιχους από ιδιωτικά Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών που έχουν τα ονόματα ξένων αμφιβόλου ποιότητας πανεπιστημίων.

Τι συνέπειες έχουν όλα αυτά …
Βλέπουμε καθημερινά στην πράξη ότι τέτοια μέτρα, που κάνουν ακόμα δυσκολότερη την φοίτηση κυρίως των ασθενέστερων οικονομικά φοιτητών, τίθενται σε εφαρμογή με αποτέλεσμα ήδη να υπάρχουν διακοπές σπουδών από όσους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν φοιτητές για πρώτη φορά δεν μπόρεσαν να πάρουν τα (παραπάνω από ένα) βιβλία που χρειάζονταν ΔΩΡΕΑΝ, και αυτό έγινε μόνο μετά από δραστική κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων. Βλέπουμε ακόμα την εξίσωση των πτυχίων μας από τα κυβερνητικά στελέχη και το Υπουργείου παιδείας με τα Κ.Ε.Σ, δηλαδή τα bachelor του New York College, του City, του IEK AKMH και άλλων αντίστοιχων επιχειρήσεων.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολύ κρίσιμη καμπή που αφορά το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της παιδείας. Τα τμήματα και τα πανεπιστήμια όλης της χώρας είναι υποχρεωμένα να συντάξουν ένα 4ετές πλάνο, που θα μπορούν με βάση αυτό να βρουν άλλες πηγές χρηματοδότησης (εταιρίες που πληρώνουν την έρευνα, δωρεάν παροχές για τους φοιτητές που καταργούνται) ώστε να μην χρειάζονται τόσο την χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Τα ιδρύματα, μάλιστα, θα αξιολογηθούν στο βαθμό που θα μπορέσουν να πουλήσουν πιο ακριβά το... εμπόρευμά τους στον όποιο ιδιώτη, με τη διαδικασία που είναι γνωστή ως αξιολόγηση, το νόμο περί «διασφάλισης ποιότητας», αυτό που στα εμπορεύματα λέγεται ISO.

Για να γίνουν όλα αυτά όμως, πέρα από το θεσμικό πλαίσιο που έπρεπε να αλλάξει πρέπει να αλλάξει και το Σύνταγμα, το οποίο, μετά από τεράστιους αγώνες του λαού μας, γράφει ως σήμερα πως «η ίδρυση πανεπιστημίων από ιδιώτες απαγορεύεται-Άρθρο 16» βάζοντας ένα μικρό φρένο στα σχέδια περί πλήρους ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μην αφήνοντας σημαντικούς τομείς του κέρδους να αναπτυχθούν όπως για παράδειγμα την «πώληση» τίτλων σπουδών από αμφιβόλου ποιότητας ιδρύματα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Έτσι άμεσα τίθεται η ανάγκη αναθεώρησης του Άρθρου 16 του Συντάγματος, που θα λύσει τα χέρια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική. Το γεγονός όμως ότι οι φοιτητές δε «κοστίζουν» ούτε ένα ευρώ στον προϋπολογισμό ξεμπροστιάζει την κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της και αποδεικνύει περίτρανα ότι απώτερος στόχος αυτής της αντιδραστικής ρύθμισης είναι να λειτουργήσει σαν ακόμη ένας τρόπος πίεσης, Σαν ένας μοχλός προκειμένου να στραφούν πιο αποφασιστικά τα προγράμματα σπουδών σε ταχύρρυθμες διαδικασίες, σε σπουδές τύπου FAST FOOD, που θα στερούνται ακόμα και ίχνη επιστημονικής γνώσης.

Ποιο είναι το καθήκον μας...
Καθήκον όλων των φοιτητών είναι να υπερασπιστούν και να διεκδικήσουν τις πραγματικές τους ανάγκες. Σ’ αυτό το πολύ επίκαιρο σημείο δεν χωρούν αρκετά περιθώρια για καθυστερήσεις, χρειάζεται η απάντηση να είναι μαζική και έγκαιρη. Με αγωνιστικές αποφάσεις στις Γενικές Συνελεύσεις των Φοιτητικών Συλλόγων, αυτή την κρίσιμη ώρα, οι φοιτητές είναι που πρέπει να πάρουν τη μεγάλη ευθύνη στα χέρια τους και να αποκρούσουν την εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Με μαζικές παρουσίες των Συλλόγων στις Γενικές Συνελεύσεις των Τμημάτων, να εμποδιστεί κάθε απόφαση για εφαρμογή των νέων αυτών μέτρων. Η ευθύνη μας είναι μεγάλη και οι ανάγκες μας ακόμα μεγαλύτερες...

Ποιος ο ρόλος της Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας...
Η Πανσπουδαστική Κ.Σ., ήδη από πολύ νωρίς είχε προειδοποιήσει για τα νέα μέτρα που έρχονται. Τότε βέβαια, οι παρατάξεις του δικομματισμού, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, θέλοντας να αποτρέψουν την επαγρύπνηση των φοιτητών, έλεγαν ότι «βλέπουμε φαντάσματα», ότι τρομοκρατούμε χωρίς λόγο. Όλα τα τελευταία χρόνια στάθηκε μπροστά σε κάθε φοιτητικό αγώνα καταδεικνύοντας ακριβώς τους ενόχους αυτής της πολιτικής, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, την πολιτική της ΕΕ, ενώ έθετε στη σωστή βάση το επίκεντρο της προσοχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ότι τον Ιούνη του 2006, εν μέσω μεγάλων κινητοποιήσεων, ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη που προειδοποιούσε για 4ετή αναπτυξιακά πλάνα και τους managers που τα διαχειρίζονται, που σήμερα βλέπουμε να θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και την ύπαρξη των τμημάτων.
Η Πανσπουδαστική Κ.Σ. είναι η δύναμη η οποία έχει ως πυξίδα της την διεκδίκηση μιας παιδείας που θα καλύπτει τις πραγματικές μας ανάγκες. Μια παιδεία που το πτυχίο θα είναι ολοκληρωμένο, που με ενιαίες προπτυχιακές σπουδές, ο απόφοιτος θα βγαίνει ολοκληρωμένος επιστήμονας με ειδίκευση. Ακόμα παλεύει για μια πραγματικά δημόσια παιδεία, η οποία θα δουλεύει για την πρόοδο της κοινωνίας και όχι για την αύξηση των επιχειρηματικών κερδών. Αυτά τα δύο έρχονται συνήθως σε σύγκρουση, δεν μπορούν να συμβαδίσουν, αυτό είναι και το πρόβλημα με τον έλεγχο της έρευνας από επιχειρήσεις. Τέλος η Πανσπουδαστική Κ.Σ. αγωνίζεται για μια παιδεία πραγματικά δωρεάν για όλους, με ότι αυτό συνεπάγεται, επιδόματα στους φτωχότερους φοιτητές, δωρεάν σίτιση, δωρεάν στέγαση.

Αυτές είναι οι ανάγκες μας – Αυτές διεκδικούμε!!!