Οι έννοιες του εθνικισμού και του πατριωτισμού είναι έννοιες οι οποίες αρκετές φορές με έχουν βάλει σε σκέψεις και μου έχουν θέσει ερωτηματικά, το κατά πόσο αλληλένδετες είναι μεταξύ τους (ως έχουν επικρατήσει να παρουσιάζονται). Ιδιαίτερα όμως με έχει προβληματίσει η στάση ορισμένων ατόμων εντός και εκτός του Πανεπιστημίου , όσον αφορά το θέμα του πατριωτισμού και κυρίως με τις έννοιες που τον συνδέουν.
Αρκετές φορές έχω ακούσει, τόσο από τον γραφικό ακροδεξιό θίασο που παρελαύνει τον τελευταίο καιρό στις τηλεοπτικές εκπομπές , όσο και από φοιτητές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, κομπασμούς περί πατριωτισμού και έχω παρατηρήσει ρεσιτάλ πατριωτικής ψευτοπαλληκαριάς (θα τους ζήλευε ακόμη και ο κινηματογραφικός Λεωνίδας). Παραβάλλουν έναν λανθάνων πατριωτισμό, ο οποίος είναι τυπολατρικός, συνδέοντας τον με αυταρχικά ιδεολογήματα και ρατσιστικές αντιλήψεις που θυμίζουν έντονα Γκαίμπελς και Μακάρθυ.
Εγώ προσωπικά , πιστεύω πως ο πραγματικός πατριωτισμός ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με αυτόν τον αστικό πατριωτισμό και εθνικισμό που προβάλλεται και ό ,τι άλλο οπισθοδρομικό συνεπάγεται αυτών (όπως ο ρατσισμός , ο αυταρχισμός , ο φασισμός , ο μιλιταρισμός κ.τ.λ).
Πιστεύω πως ο πατριωτισμός είναι μια αξία που κατέχει μόνο ο πραγματικά ελεύθερος συνειδητοποιημένος δημοκρατικός άνθρωπος , ο οποίος αποτελεί μέρος του κυρίαρχου λαού. Είναι αυτός ο πατριωτισμός που πηγάζει από την εργατική τάξη, ο οποίος συνδέεται άρρηκτα με την κοινωνική πάλη. Και όμως ο πατριωτισμός έχει καπηλευτεί και χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από ορισμένα άτομα και ομάδες , προκειμένου αυτά να επιβληθούν τυραννικά , να καταπιέσουν , να γευτούν την εξουσία. Χρησιμοποιείται εντέχνως τόσο από την παλιά όσο και την σύγχρονη ακροδεξιά για να καλύψει την κοινωνικοοικονομική ανισότητα που στην ουσία πρεσβεύει σαν αντιπροοδευτικός μοχλός πολιτικής συντήρησης και αυταρχισμού.
Αυτά αποδεικνύονται από την ίδια την ιστορία…!!!
Για παράδειγμα , κανείς δεν ξεχνά τους γερμανοτσολιάδες – ταγματασφαλίτες που από τον υπερβάλλων «πατριωτισμό» τους συνεργάσθηκαν ανοικτά με τους Γερμανούς κατακτητές κατά την Κατοχή , ενώ μετά την Απελευθέρωση τιμήθηκαν σαν ήρωες από το αμερικανόδουλο μετεμφυλιακό κράτος. Ούτε και τη χούντα που κραύγαζε το περίφημο « Ελλάς – Ελλήνων – Χριστιανών» την ώρα που το τανκ της τσαλαπατούσε την ελληνική σημαία στη πύλη του Πολυτεχνείου.
Όλοι αυτοί λοιπόν οι επαγγελματίες – « εθνικόφρονες» πολιτικοί , με υπέρμετρη υποκρισία εμμένουν στους τύπους , στις εξωτερικές εξάρσεις του δήθεν πατριωτισμού τους , θέλοντας να εκμεταλλευθούν το αγνό πατριωτικό αίσθημα του ελληνικού λαού. Αυτό το πατριωτικό αίσθημα – ασκώντας τη μαύρη προπαγάνδα τους – θέλουν στην πορεία να το διαστρεβλώσουν και να το αλλοιώσουν σε βαθμό επικίνδυνο.
Είναι αυτή η μειοψηφία που μυρίζει εθνικισμό, σκουριά και αρχαιοπληξία που αλληθωρίζει σε δημαγωγικές πρακτικές Αλκιβιάδη, οι πολιτικοί απόγονοι των ριψάσπιδων , των συνεργατών των Γερμανών και των προσκυνημένων.
Πρόκειται για τους εκπροσώπους μιας πολιτικής που κραδαίνει την σημαία όχι ως σύμβολο αγώνων (αφού ποτέ δεν συμμετείχαν σε αυτούς τους αγώνες), αλλά εις βάρος αυτών που έδωσαν το αίμα τους για την υπεράσπιση της (βλ. Εμφύλιος).
Βέβαια, δεν θέλω να παραλείψω και τα γεγονότα που έχουν να κάνουν με τις εθνικές επετείους ( και κυρίως με την 28η Οκτώβρη που μας πέρασε ) αλλά και το ζήτημα που θίχτηκε με το εάν θα γίνονται ή όχι παρελάσεις.
Όσον αφορά την ουσία της 28ης Οκτώβρη, έχει αληθινό νόημα και πραγματικό περιεχόμενο, που βρίσκεται στον αντίποδα των όσων πρεσβεύουν οι σύγχρονοι θιασώτες του δικτάτορα Μεταξά και οι επίδοξοι στρατονόμοι της νεολαίας. Τέλος, όσον αφορά και τις παρελάσεις , οφείλω να πω πως δεν είναι το ζήτημα εάν θα γίνονται ή όχι μαθητικές παρελάσεις , αλλά η σημαία που θα τιμάται σε αυτές (αλλά και σε παρόμοιες εκδηλώσεις )και το μήνυμα που θα εκπέμπεται θα είναι η σημαία και το μήνυμα του Πολυτεχνείου, του ηρωικού ΕΛΑΣ και ΕΑΜ και όχι η σημαία του Πατακού, των ταγματασφαλιτών και των «μονόδρομων», ΝΑΤΟικών ή ευρωενωσιακών
Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
H κυβέρνηση εντείνει την επίθεση στα μορφωτικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα μας.
Το παζλ της ιδιωτικοποίησης και υποβάθμισης των σπουδών, του χτυπήματος της εργασιακής & επαγγελματικής προοπτικής, των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της ανεργίας συμπληρώνουν τα νέα αντιασφαλιστικά σχέδια.
Ετοιμάζουν ένα μέλλον εφιαλτικό, χειρότερο και από την κατάσταση που ήδη βιώνουμε όσοι εργαζόμαστε για να τα βγάλουμε πέρα στις σπουδές μας αλλά και από την οικονομική ασφυξία, την ανεργία και την ακρίβεια που βιώνουμε στα σπίτια μας και τις οικογένειές μας!
Για να προχωρήσουν τα σχέδιά τους –όχι τυχαία- επιτίθενται και στις σπουδές μας, στο δικαίωμά μας στη μόρφωση.
Σκοπός τους είναι να μην είναι τίποτα εξασφαλισμένο και για κανέναν, να ρυθμίζει η «αγορά» και η εργοδοσία με γνώμονα τα κέρδη της το αν θα δουλεύουμε, πόσες ώρες, σε τι καθεστώς και μέχρι πότε! Όπως ακριβώς μετά το 1993 τίποτα δεν ήταν ίδιο σε σχέση μετά το 1993 πρίν το νόμο Σιούφα έτσι και τώρα θέλουν η γενιά που θα ακολουθήσει αυτές τις αλλαγές να ξεχάσει, να θάψει ακόμα και τα τελευταία απομεινάρια των δικαιωμάτων της και της κοινωνικής ασφάλισης!
Τα σχέδια αυτά δεν αφορούν μόνο το ύψος των συντάξεων και δεν είναι κάτι που θα το συναντήσουμε μπροστά μας μετά από 50 χρόνια. Μέσα από την επίθεση θέλουν να διαμορφώσουν για τη νέα γενιά όρους αναξιοπρεπούς και μίζερης ζωής & διαβίωσης. Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν είναι αυτό της ανεργίας, της ετεροαπασχόλησης, των part-time, της δια βίου μάθησης και επαγγελματικής περιπλάνησης. Σε αυτό το τοπίο η έννοια του συλλογικού κεκτημένου και του κου κοινωνικού δικαιώματος θα μας είναι μία άγνωστη λέξη!
Συγκεκριμένα η κυβέρνηση προωθεί:
Το παζλ της ιδιωτικοποίησης και υποβάθμισης των σπουδών, του χτυπήματος της εργασιακής & επαγγελματικής προοπτικής, των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της ανεργίας συμπληρώνουν τα νέα αντιασφαλιστικά σχέδια.
Ετοιμάζουν ένα μέλλον εφιαλτικό, χειρότερο και από την κατάσταση που ήδη βιώνουμε όσοι εργαζόμαστε για να τα βγάλουμε πέρα στις σπουδές μας αλλά και από την οικονομική ασφυξία, την ανεργία και την ακρίβεια που βιώνουμε στα σπίτια μας και τις οικογένειές μας!
Για να προχωρήσουν τα σχέδιά τους –όχι τυχαία- επιτίθενται και στις σπουδές μας, στο δικαίωμά μας στη μόρφωση.
Σκοπός τους είναι να μην είναι τίποτα εξασφαλισμένο και για κανέναν, να ρυθμίζει η «αγορά» και η εργοδοσία με γνώμονα τα κέρδη της το αν θα δουλεύουμε, πόσες ώρες, σε τι καθεστώς και μέχρι πότε! Όπως ακριβώς μετά το 1993 τίποτα δεν ήταν ίδιο σε σχέση μετά το 1993 πρίν το νόμο Σιούφα έτσι και τώρα θέλουν η γενιά που θα ακολουθήσει αυτές τις αλλαγές να ξεχάσει, να θάψει ακόμα και τα τελευταία απομεινάρια των δικαιωμάτων της και της κοινωνικής ασφάλισης!
Τα σχέδια αυτά δεν αφορούν μόνο το ύψος των συντάξεων και δεν είναι κάτι που θα το συναντήσουμε μπροστά μας μετά από 50 χρόνια. Μέσα από την επίθεση θέλουν να διαμορφώσουν για τη νέα γενιά όρους αναξιοπρεπούς και μίζερης ζωής & διαβίωσης. Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν είναι αυτό της ανεργίας, της ετεροαπασχόλησης, των part-time, της δια βίου μάθησης και επαγγελματικής περιπλάνησης. Σε αυτό το τοπίο η έννοια του συλλογικού κεκτημένου και του κου κοινωνικού δικαιώματος θα μας είναι μία άγνωστη λέξη!
Συγκεκριμένα η κυβέρνηση προωθεί:
- την απώλεια μιας σειράς ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσα από την ενοποίηση ταμείων.
- την αύξηση των ορίων ηλικίας σύμφωνα και με τα λόγια του «σοφού» Αναλυτή και την περίφημη «εθελοντική παράταση του εργάσιμου βίου».
- την μείωση των συντάξεων –μελέτες τους κάνουν λόγο για 20% με 30%- μέσα από την ανατροπή του αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος και την μετατροπή του σε κεφαλαιοποιητικό σαν να πρόκειται για «ιδιωτική ασφάλιση».
- κατάργηση / αποχαρακτηρισμό μιας σειράς Βαρέων & Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων
Στα πλαίσια αυτά προωθούνται ιδιαίτερες ρυθμίσεις που θα πλήξουν ακόμα πιο έντονα τους αποφοίτους των ΑΕΙ όπως είναι η αύξηση των εισφορών στο ταμείο των Νομικών ή στο ΤΣΜΕΔΕ, η μείωση των συντάξεων των δημοσιογράφων κ.α
Τα μέτρα αυτά δεν είναι κεραυνός εν αιθρία! Εναλλάξ, εδώ και χρόνια, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ προωθούν βήμα βήμα την αποψίλωση του δικαιώματος στην δημόσια & δωρεάν, καθολική κοινωνική ασφάλιση και ειδικά την τελευταία 15ετία με τους νόμους Σιούφα (ΝΔ) και Ρέππα (ΠΑΣΟΚ) των οποίων αποτελούν συνέχεια τα σημερινά μέτρα. Αυτή η επίθεση έχει σκοπό να εναρμονίσει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης με τις αλλαγές στα εργασιακά και την άγρια εκμετάλλευση με μοναδικό σκοπό την αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.
ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ!
ΜΕ ΜΑΖΙΚΗ-ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΗ ΠΑΛΗ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ!Έχουμε για όπλο την ίδια μας την πείρα! Το 2001 τα τότε αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ γκρεμίστηκαν προσωρινά γιατί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι κατέβηκαν στο δρόμο! Αυτό είναι που πρέπει να επαναληφθεί, ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ! Κοινή δράση και κοινός βηματισμός των φοιτητών με την εργατική τάξη και όλο το λαό ενάντια στο σύγχρονο μεσαίωνα που χτίζουν στις πλάτες μας!
Καταδικάζουμε την κοροϊδία του διαλόγου που στήνει η κυβέρνηση για να εξασφαλίσει συναίνεση και συνενοχή στα μέτρα της. Είναι χάσιμο χρόνου για κάθε νέο και εργαζόμενο να αναμένει λύση από ψευτοδιαλόγους.
Ήδη μια σειρά κλάδοι (δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί) κινητοποιούνται, οργανώνουν απεργίες, πραγματοποιήθηκαν τα πρώτα μαζικά συλλαλητήρια. Σε κάθε τόπο δουλειάς γίνονται συνελεύσεις, στήνονται απεργιακές επιτροπές, ενημερώνεται ο λαός μέσα από την δράση των συνεπών, ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα.
Το επόμενο διάστημα μπροστά στους απεργιακούς ξεσηκωμούς πρέπει πιο αποφασιστικά να προωθηθεί η κοινή δράση και συμπόρευση του φοιτητικού κινήματος με τους εργαζομένους και όλο το λαό. Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας για να υπηρετήσει αυτήν την ανάγκη θα πάρει πρωτοβουλίες πλατιάς ενημέρωσης του φοιτητόκοσμου, θα πραγματοποιήσει κοινές περιοδείες και εκδηλώσεις μαζί με συνδικάτα και σωματεία μέσα στις σχολές, θα πρωτοστατήσει στην οργάνωση της πάλης μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, συνελεύσεις ετών και τμημάτων.
Δε θα περιμένουμε να έρθουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα, θα τα αντιπαλέψουμε προβάλλοντας παράλληλα και διεκδικώντας τις ανάγκες μας και τα σύγχρονα αιτήματά μας:
Καθολικό & Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης
Κατάργηση των Αντιασφαλιστικών Νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ
Σύνταξη Ανεξαρτήτως Ηλικίας στα 30 Χρόνια Ασφάλισης
Δημόσια & Δωρεάν Υγεία και Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη
Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων και της ανασφάλιστης εργασίας των νέων
ΑΡΘΡΟ 24
Τον τελευταίο καιρό, και ειδικά το περσινό ακαδημαϊκό έτος υπάρχει έντονο το ενδιαφέρον για ένα άρθρο του συντάγματος που για εμάς τους δασολόγους είναι το τι θα επιδιώκουμε στο άμεσο μέλλον για το δάσος και το περιβάλλον σύμφωνα με το σύνταγμα. Για να δούμε τι ακριβώς περιέχει το άρθρο 24 έως σήμερα.
Ισχύουσες Διατάξεις του άρθρου 24:
1. H προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξη του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία δασών και δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.
2. Η χωροταξική αναδιάρθρωση της Χώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών και γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Κράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης. Οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης. Η σύνταξη εθνικού κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.
3. Για να αναγνωριστεί μία περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν δρόμοι πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικά χρήσεις και σκοπούς, καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών και κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων, όπως ο νόμος ορίζει.
4. Νόμος μπορεί να προβλέπει τη συμμετοχή των ιδιοκτητών περιοχής που χαρακτηρίζεται οικιστική στην αξιοποίηση και γενική διαρρύθμισή της σύμφωνα με εγκεκριμένο σχέδιο, με αντιπαροχή ακινήτων ίσης αξίας ή τμημάτων ιδιοκτησίας κατά όροφο από τους χώρους που καθορίζονται τελικά ως οικοδομήσιμοι ή από τα κτήρια της περιοχής αυτής.
5. Οι διατάξεις των προηγουμένων παραγράφων εφαρμόζονται και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών που ήδη υπάρχουν. Οι ελεύθερες εκτάσεις, που προκύπτουν από την αναμόρφωση, διατίθενται για την δημιουργία κοινόχρηστων χώρων ή εκποιούνται για να καλυφθούν οι δαπάνες της πολεοδομικής αναμόρφωσης, όπως ο νόμος ορίζει.
6. Τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Κράτος. Νόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών.
Ερμηνευτική δήλωση: Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα ( δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον( δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.
Φυσικά, πριν την τωρινή προσπάθεια αναθεώρησης υπήρξε μια αναθεώρηση το 2001. Με τη συνταγματική αναθεώρηση του ΠΑΣΟΚ:
-Δόθηκε το δικαίωμα στο κεφάλαιο να παρεμβαίνει στα δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις.
-Κατοχυρώθηκε συνταγματικά η ιδιωτικοποίηση των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος.
-Άλλαξε ο ορισμός του δάσους με τον οποίο άνοιξε το δρόμο για τον αποχαρακτηρισμό πάνω από 40 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων.
-Κατοχυρώθηκε το λεγόμενο "δικαίωμα στην κατοικία" ως πρόφαση για τη νομιμοποίηση όλων των εκτός σχεδίου παράνομων οικοδομήσεων, των οικοδομικών συνεταιρισμών, όσων μέχρι και σήμερα έχουν κτίσει μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις, ενώ θα μπορεί κάποιος να κτίζει χρησιμοποιώντας αυτό το "δικαίωμα" ουσιαστικά σε βάρος πάλι των δασών.
Aυτά φάνηκαν ίσως λίγα σε όσους ήθελαν να εκμεταλλευτούν το δάσος όχι όπως πραγματικά πρέπει, αλλά προς το δικό τους συμφέρον και αυτών που τους στηρίζουν. Έτσι έγινε επιτακτική η ανάγκη μιας νέας αναθεώρησης του άρθρου 24 πάλι προς το συμφέρον των «λίγων».Αυτή την φορά ήταν η σειρά της ΝΔ να ξεπληρώσει συμβόλαια στους «λίγους».
Με την προτεινόμενη σήμερα αναθεώρηση από την ΝΔ:
-Γενικεύεται και επιταχύνεται ο αποχαρακτηρισμός των 40 περίπου εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων(που προκύπτουν από την επίσημη απογραφή των ελληνικών δασών του 1992 και τα στοιχεία που έχουν καταθέσει οι αρμόδιοι δασολόγοι) και μέσω αυτού η ιδιωτικοποίηση δημόσιας δασικής περιουσίας. Η σημερινή αναθεώρηση αποτελεί την επισφράγιση μιας προσπάθειας αλλαγής του προορισμού του φυσικού πλούτου της χώρας, η οποία ξεκίνησε εδώ και κάποιες δεκαετίες, προωθήθηκε επίμονα με νόμους και νομοσχέδια που συνάντησαν την σταθερή αντίδραση του ΣτΕ, προσέκρουσε, όπως φάνηκε στην πράξη, στο λαϊκό αίσθημα και υποχώρησε προσωρινά.
-Διευρύνεται ο αποχαρακτηρισμός και η αλλαγή χρήσης τους για λόγους δήθεν χωροταξικού και οικιστικού σχεδιασμού, εξυπηρετώντας το μεγάλο κεφάλαιο. Συνδέεται με την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Η αναμενόμενη συνέπεια δεν θα είναι απλώς η οικοπεδοποίηση των δασικών εκτάσεων που βρίσκονται σήμερα στα χέρια ιδιωτών, αλλά η οριστική αποκοπή από τη δημοσία κτήση, και άρα η απώλεια για τις μελλοντικές γενεές των Ελλήνων, εκατομμυρίων στρεμμάτων δημοσίων δασών και άρα δημόσιας γης. Η πορεία των πραγμάτων είναι απλή και διαγεγραμμένη. Αν επιτραπούν, μέσω του χωροταξικού σχεδιασμού στις δασικές εκτάσεις άλλες χρήσεις, όπως οικιστικές, τουριστικές, έργων υποδομής κ.λπ., καθίστανται αυτομάτως ελκυστικές για τους επενδυτές, Έλληνες και ξένους.
-Επεκτείνεται η δυνατότητα αλλαγής χρήσης στα ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις. Διακυβεύεται, η ενιαία αντιμετώπιση δασών και δασικών εκτάσεων, ώστε να απομονωθούν οι δασικές εκτάσεις από το αυστηρό καθεστώς προστασίας του αρ. 24. Σύμφωνα με τους καταπατητές, τους οικοπεδοφάγους και τα μεγάλα συμφέροντα τους οποίους μάλιστα εκπροσωπούν και επώνυμα πρόσωπα, υπάρχει ουσιώδεις ποιοτική διαφορά μεταξύ δάσους και δασικής έκτασης, η οποία δικαιολογεί τη διαφορετική νομική τους μεταχείριση από απόψεως προστασίας. Δάσος κατά τους πολέμιους της ενιαίας αντιμετώπισης δασών και δασικών εκτάσεων, είναι ένας μύθος ένα παραμύθι για μικρά παιδιά, τα οποία γνώρισαν τα δάση από τις εκδρομές με ψηλά δένδρα και με χοντρούς κορμούς και πυκνά φυλλώματα, στη σκιά των οποίων ζουν λύκοι, αρκούδες, ελάφια και άλλα μεγάλα ζώα. Η επιστήμη δεν κάνει διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά ομιλεί περί δασικών οικοσυστημάτων, τα οποία έχουν χαρακτηριστικό τη ρύθμιση της οικολογικής ισορροπίας των στοιχείων του περιβάλλοντος, δηλ. νερού, εδάφους και αέρα.
-Νομιμοποιούνται όλες οι καταπατήσεις μέχρι το 1975 και ανοίγει ο δρόμος για τις επόμενες. Το πώς οριοθετούνται τα συστήματα αυτά, θα μας το πει το δασολόγιο, το οποίο βεβαίως δεν υπάρχει στην εσκεμμένη και ασυγχώρητη παράλειψη της Πολιτείας να συμμορφωθεί, εδώ και 31 χρόνια, στη συνταγματική επιταγή και τη σχετική απόφαση του ΣτΕ, οφείλει όμως να καταρτισθεί αμέσως. Τι μπορεί να γίνει μέσα στα δασικά οικοσυστήματα, και αυτό μας το λέει το ίδιο το Σύνταγμα, όπως είπαμε προηγουμένως. Κατά συνέπεια, δεν καλύπτεται έδαφος για χωροταξικό σχεδιασμό του δάσους από τον νομοθέτη ή την Διοίκηση. Όπου υπάρχει δάσος κοντά, η μακριά, η μέσα στην πόλη, πρέπει να αφεθεί να υπάρχει ως δάσος, αυτό το γνωρίζει σαφώς και αναθεωρητικός νομοθέτης. Με το πρόσχημα, όμως, του χωροταξικού σχεδιασμού ανοίγεται ο δρόμος για τον καθορισμό εντός των δασών χρήσεων ασύμβατων προς τον προορισμό του οι οποίες θα οδηγήσουν μοιραία όχι μόνο στην καταστροφή τους, αλλά και στην έξοδό τους από τη δημόσια κτήση.
Από όλα αυτά τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ποιές πολιτικές έφταιξαν για όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα των καλοκαιρινών πυρκαγιών σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Είτε εμπρηστές, είτε οτιδήποτε άλλο από αυτές οπλίστηκαν και ενθαρρύνθηκαν για να συμβούν. Δόθηκε το δικαίωμα αφού δεν προστατεύεται το δάσος ούτε νομικά ούτε πρακτικά από τίποτα και κανέναν στην πλήρη καταστροφή εκατομμυρίων στρεμμάτων δάσους. Και τώρα που ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά να κινδυνεύουν αυτές οι περιοχές ανά πάσα στιγμή λόγω των βροχών και των πλημμυρών που τις ακολουθούν όταν δεν υπάρχει δάσος για την στήριξη του εδάφους και την απορρόφηση του νερού απ’αυτό. Καταλήγοντας, μόνο η πλήρη προστασία του δασικού μας πλούτου με τα κατάλληλα μέτρα(έργα, αναδασώσεις, σύνταξη δασολογίου κ.α.) μπορεί να δώσει ένα καλύτερο μέλλον σε όλους εμάς και στις επόμενες γενιές.
Ισχύουσες Διατάξεις του άρθρου 24:
1. H προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξη του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία δασών και δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.
2. Η χωροταξική αναδιάρθρωση της Χώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών και γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Κράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης. Οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης. Η σύνταξη εθνικού κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.
3. Για να αναγνωριστεί μία περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν δρόμοι πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικά χρήσεις και σκοπούς, καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών και κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων, όπως ο νόμος ορίζει.
4. Νόμος μπορεί να προβλέπει τη συμμετοχή των ιδιοκτητών περιοχής που χαρακτηρίζεται οικιστική στην αξιοποίηση και γενική διαρρύθμισή της σύμφωνα με εγκεκριμένο σχέδιο, με αντιπαροχή ακινήτων ίσης αξίας ή τμημάτων ιδιοκτησίας κατά όροφο από τους χώρους που καθορίζονται τελικά ως οικοδομήσιμοι ή από τα κτήρια της περιοχής αυτής.
5. Οι διατάξεις των προηγουμένων παραγράφων εφαρμόζονται και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών που ήδη υπάρχουν. Οι ελεύθερες εκτάσεις, που προκύπτουν από την αναμόρφωση, διατίθενται για την δημιουργία κοινόχρηστων χώρων ή εκποιούνται για να καλυφθούν οι δαπάνες της πολεοδομικής αναμόρφωσης, όπως ο νόμος ορίζει.
6. Τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Κράτος. Νόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών.
Ερμηνευτική δήλωση: Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα ( δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον( δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.
Φυσικά, πριν την τωρινή προσπάθεια αναθεώρησης υπήρξε μια αναθεώρηση το 2001. Με τη συνταγματική αναθεώρηση του ΠΑΣΟΚ:
-Δόθηκε το δικαίωμα στο κεφάλαιο να παρεμβαίνει στα δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις.
-Κατοχυρώθηκε συνταγματικά η ιδιωτικοποίηση των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος.
-Άλλαξε ο ορισμός του δάσους με τον οποίο άνοιξε το δρόμο για τον αποχαρακτηρισμό πάνω από 40 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων.
-Κατοχυρώθηκε το λεγόμενο "δικαίωμα στην κατοικία" ως πρόφαση για τη νομιμοποίηση όλων των εκτός σχεδίου παράνομων οικοδομήσεων, των οικοδομικών συνεταιρισμών, όσων μέχρι και σήμερα έχουν κτίσει μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις, ενώ θα μπορεί κάποιος να κτίζει χρησιμοποιώντας αυτό το "δικαίωμα" ουσιαστικά σε βάρος πάλι των δασών.
Aυτά φάνηκαν ίσως λίγα σε όσους ήθελαν να εκμεταλλευτούν το δάσος όχι όπως πραγματικά πρέπει, αλλά προς το δικό τους συμφέρον και αυτών που τους στηρίζουν. Έτσι έγινε επιτακτική η ανάγκη μιας νέας αναθεώρησης του άρθρου 24 πάλι προς το συμφέρον των «λίγων».Αυτή την φορά ήταν η σειρά της ΝΔ να ξεπληρώσει συμβόλαια στους «λίγους».
Με την προτεινόμενη σήμερα αναθεώρηση από την ΝΔ:
-Γενικεύεται και επιταχύνεται ο αποχαρακτηρισμός των 40 περίπου εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων(που προκύπτουν από την επίσημη απογραφή των ελληνικών δασών του 1992 και τα στοιχεία που έχουν καταθέσει οι αρμόδιοι δασολόγοι) και μέσω αυτού η ιδιωτικοποίηση δημόσιας δασικής περιουσίας. Η σημερινή αναθεώρηση αποτελεί την επισφράγιση μιας προσπάθειας αλλαγής του προορισμού του φυσικού πλούτου της χώρας, η οποία ξεκίνησε εδώ και κάποιες δεκαετίες, προωθήθηκε επίμονα με νόμους και νομοσχέδια που συνάντησαν την σταθερή αντίδραση του ΣτΕ, προσέκρουσε, όπως φάνηκε στην πράξη, στο λαϊκό αίσθημα και υποχώρησε προσωρινά.
-Διευρύνεται ο αποχαρακτηρισμός και η αλλαγή χρήσης τους για λόγους δήθεν χωροταξικού και οικιστικού σχεδιασμού, εξυπηρετώντας το μεγάλο κεφάλαιο. Συνδέεται με την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Η αναμενόμενη συνέπεια δεν θα είναι απλώς η οικοπεδοποίηση των δασικών εκτάσεων που βρίσκονται σήμερα στα χέρια ιδιωτών, αλλά η οριστική αποκοπή από τη δημοσία κτήση, και άρα η απώλεια για τις μελλοντικές γενεές των Ελλήνων, εκατομμυρίων στρεμμάτων δημοσίων δασών και άρα δημόσιας γης. Η πορεία των πραγμάτων είναι απλή και διαγεγραμμένη. Αν επιτραπούν, μέσω του χωροταξικού σχεδιασμού στις δασικές εκτάσεις άλλες χρήσεις, όπως οικιστικές, τουριστικές, έργων υποδομής κ.λπ., καθίστανται αυτομάτως ελκυστικές για τους επενδυτές, Έλληνες και ξένους.
-Επεκτείνεται η δυνατότητα αλλαγής χρήσης στα ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις. Διακυβεύεται, η ενιαία αντιμετώπιση δασών και δασικών εκτάσεων, ώστε να απομονωθούν οι δασικές εκτάσεις από το αυστηρό καθεστώς προστασίας του αρ. 24. Σύμφωνα με τους καταπατητές, τους οικοπεδοφάγους και τα μεγάλα συμφέροντα τους οποίους μάλιστα εκπροσωπούν και επώνυμα πρόσωπα, υπάρχει ουσιώδεις ποιοτική διαφορά μεταξύ δάσους και δασικής έκτασης, η οποία δικαιολογεί τη διαφορετική νομική τους μεταχείριση από απόψεως προστασίας. Δάσος κατά τους πολέμιους της ενιαίας αντιμετώπισης δασών και δασικών εκτάσεων, είναι ένας μύθος ένα παραμύθι για μικρά παιδιά, τα οποία γνώρισαν τα δάση από τις εκδρομές με ψηλά δένδρα και με χοντρούς κορμούς και πυκνά φυλλώματα, στη σκιά των οποίων ζουν λύκοι, αρκούδες, ελάφια και άλλα μεγάλα ζώα. Η επιστήμη δεν κάνει διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά ομιλεί περί δασικών οικοσυστημάτων, τα οποία έχουν χαρακτηριστικό τη ρύθμιση της οικολογικής ισορροπίας των στοιχείων του περιβάλλοντος, δηλ. νερού, εδάφους και αέρα.
-Νομιμοποιούνται όλες οι καταπατήσεις μέχρι το 1975 και ανοίγει ο δρόμος για τις επόμενες. Το πώς οριοθετούνται τα συστήματα αυτά, θα μας το πει το δασολόγιο, το οποίο βεβαίως δεν υπάρχει στην εσκεμμένη και ασυγχώρητη παράλειψη της Πολιτείας να συμμορφωθεί, εδώ και 31 χρόνια, στη συνταγματική επιταγή και τη σχετική απόφαση του ΣτΕ, οφείλει όμως να καταρτισθεί αμέσως. Τι μπορεί να γίνει μέσα στα δασικά οικοσυστήματα, και αυτό μας το λέει το ίδιο το Σύνταγμα, όπως είπαμε προηγουμένως. Κατά συνέπεια, δεν καλύπτεται έδαφος για χωροταξικό σχεδιασμό του δάσους από τον νομοθέτη ή την Διοίκηση. Όπου υπάρχει δάσος κοντά, η μακριά, η μέσα στην πόλη, πρέπει να αφεθεί να υπάρχει ως δάσος, αυτό το γνωρίζει σαφώς και αναθεωρητικός νομοθέτης. Με το πρόσχημα, όμως, του χωροταξικού σχεδιασμού ανοίγεται ο δρόμος για τον καθορισμό εντός των δασών χρήσεων ασύμβατων προς τον προορισμό του οι οποίες θα οδηγήσουν μοιραία όχι μόνο στην καταστροφή τους, αλλά και στην έξοδό τους από τη δημόσια κτήση.
Από όλα αυτά τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ποιές πολιτικές έφταιξαν για όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα των καλοκαιρινών πυρκαγιών σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Είτε εμπρηστές, είτε οτιδήποτε άλλο από αυτές οπλίστηκαν και ενθαρρύνθηκαν για να συμβούν. Δόθηκε το δικαίωμα αφού δεν προστατεύεται το δάσος ούτε νομικά ούτε πρακτικά από τίποτα και κανέναν στην πλήρη καταστροφή εκατομμυρίων στρεμμάτων δάσους. Και τώρα που ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά να κινδυνεύουν αυτές οι περιοχές ανά πάσα στιγμή λόγω των βροχών και των πλημμυρών που τις ακολουθούν όταν δεν υπάρχει δάσος για την στήριξη του εδάφους και την απορρόφηση του νερού απ’αυτό. Καταλήγοντας, μόνο η πλήρη προστασία του δασικού μας πλούτου με τα κατάλληλα μέτρα(έργα, αναδασώσεις, σύνταξη δασολογίου κ.α.) μπορεί να δώσει ένα καλύτερο μέλλον σε όλους εμάς και στις επόμενες γενιές.
Όταν το μυαλό παγώνει…
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Στην σημερινή κοινωνία, ιδιαίτερα τα τελευταία τριάντα με σαράντα χρόνια, τα ναρκωτικά είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που μαστίζει την νεολαία και δημιουργεί επιμέρους άλλα προβλήματα κυρίως κοινωνικής φύσεως. Το φαινόμενο αυτό της κοινωνίας μας προϋπήρχε χιλιάδες χρόνια πριν και επηρέασε κατά κάποιο τρόπο μερικώς , την πορεία και την εξέλιξη πολιτισμών και κοινωνιών.
ΟΙ προκολομβιανοί πολιτισμοί (Mayas ,Inca Aztecs κ.α.) μασούσαν φύλλα κόκας, ενός τροπικού φυτού(θάμνος της οικογένειας των ερυθροξυλοειδών), του οποίου η χρήση γινόταν πριν ή κατά την διάρκεια των θρησκευτικών τελετών. Επίσης, οι ιθαγενείς της Β. Αμερικής και λαοί της Αφρικής έκαναν χρήση φυτικής προέλευσης ναρκωτικών, ενώ υπάρχουν αναφορές και από την αρχαία Ελλάδα για την χρήση ουσιών στα διάφορα μαντεία.
Αλλά και στην περίοδο του μεσαίωνα υπήρξε χρήση ναρκωτικών ουσιών κυρίως κατά την διάρκεια των Σταυροφοριών. Αποδεδειγμένα ιστορικά είναι η χρήση ινδικής κάνναβης από τους Μουσουλμάνους πριν την έναρξη συγκρούσεων ώστε να μην έχουν αίσθηση του φόβου και του κινδύνου.
Από εκεί και έπειτα, με την πρόοδο της ιατρικής και των ανθρωπιστικών επιστημών οι διάφορες ναρκωτικές ουσίες καταδικάζονται, αφού γίνεται πλέον αντιληπτή η επικινδυνότητα για την υγεία αλλά και την ελεύθερη κρίση και καθαρή βούληση του ατόμου. Βέβαια αυτή η επίγνωση των βλαβερών συνεπειών των ναρκωτικών δεν εμποδίζει την είσοδο τους ως προϊόν εύκολου πλουτισμού. Παράγοντες όπως η βιομηχανική επανάσταση, η έξαρση της αποικιοκρατίας και η συγκέντρωση πλούτου σε ορισμένους τυχοδιώκτες ‘’εξερευνητές’’, ώθησαν την Μ. Βρετανία στην διεξαγωγή εμπορίου το οποίο οδήγησε και στον περίφημο πόλεμο του οποίου με την παραγωγό χώρα Κίνα (1839-1842). Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που άρχισε συστηματικά η εμπορεία ναρκωτικών με βάση τους τότε εμπορικούς κανόνες και μάλιστα από μία Ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, στην οποία επέφερε εκατομμύρια λίρες στο καπιταλιστικό της σύστημα (τράπεζες, οικονομικά ιδρύματα και έμποροι -διακινητές).
Αργότερα κατά τους δύο παγκόσμιους πόλεμους χρησιμοποιήθηκε το ναρκωτικό μορφίνη ως αναλγητικό και αναισθητικό για τους τραυματίες, οι βλαβερές παρενέργειές όμως γνωστοποιήθηκαν αργότερα όταν πολλοί από αυτούς εθίστηκαν μετά το πέρας του πολέμου. Τέλος, στον πόλεμο του Βιετνάμ η ιμπεριαλιστική μηχανή των Η.Π.Α. προώθησε την χρήση των ναρκωτικών ουσιών στην προσπάθεια της να ‘’κατασκευάσει’’ γενναιότητα για τους στρατιώτες της .
Σήμερα , δυστυχώς , οι παγκόσμιες συνθήκες στην οικονομία και πολιτική έχουν δημιουργήσει ένα ιδιαίτερα ευνοϊκό έδαφος τόσο για την διάδοση όσο και για την διακίνηση των ναρκωτικών. Αν και παγκοσμίως η διακίνηση και η εμπορία ναρκωτικών διώκεται, πολλές τριτοκοσμικές κατά το πλείστον χώρες ‘’ζουν’’ από την μαζική παράγωγη διακίνηση και κατανάλωση ναρκωτικών στο εξωτερικό, ενώ από όσο υπολογίζουν Διεθνείς οργανισμοί το 95% των παράνομων φορτίων διακινούνται ελεύθερα και τα μεγαλύτερα καρτέλ διαφεύγουν του εντοπισμού και της σύλληψης. Επιπλέον η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση, οι οποίες επικρατούν ακόμα και σε στρώματα ανεπτυγμένων χωρών αναγκάζουν τους εκεί ανθρώπους να ασχοληθούν με τα ναρκωτικά για βιοποριστικούς λόγους.
Από τα παραπάνω είναι εύκολο να συμπεράνουμε πως τα ναρκωτικά αποτελούν κομμάτι του καπιταλιστικού κατεστημένου και η εξάρτηση από αυτά αντανακλά την εξάρτηση του σύγχρονου ατόμου από την παραπλανητική -δίχως ουσία- βιτρίνα του καπιταλισμού. Αν και φαινομενικά ο καπιταλισμός συγκρούεται με τα ναρκωτικά, υπογείως χρησιμοποιεί ναρκωτικά κάθε είδους (και με την κυριολεκτική αλλά και με την μεταφορική έννοια) για την επιβίωσή του. Τα ναρκωτικά και ο καπιταλισμός μοιάζουν μεταξύ τους και για αυτό υπάρχει μια ιδιόμορφη σχέση αμφίδρομης υποστήριξης. Μοιάζουν γιατί παραπλανούν το άτομο με ψευδαισθήσεις, απατηλά όνειρα και τον κάνουν να νιώθει ισχυρός χωρίς να γνωρίζει ότι τον οδηγούν μακροπρόθεσμα σε ένα άσχημο μονοπάτι με δραματική εξέλιξη.
Σκοπός των ναρκωτικών αλλά και αυτών που τα προωθούν με διάφορους τρόπους είναι η τσουβαλοποίηση όλης της κοινωνίας, η οποία εγκλωβισμένη μέσα σε αυτό το ‘’ναρκω-πέδιο’’ της ψεύτικης ελπίδας και ευτυχίας, εκμηδενίζεται και δεν μάχεται για τα συμφέροντα της.
Ελευθερία δεν είναι να μπορείς να «φτιάχνεσαι»...
...Ελευθερία είναι να μπορείς να έχεις ζωή με δικαιώματα
Όπιο, Ηρωίνη, Μορφίνη: Ναρκωτικά που προκαλούν γρήγορη εξάρτηση και εθισμό. Οι χρήστες τους γίνονται σκλάβοι των ναρκωτικών αυτών μέσα σε λίγες μέρες και κάνουν τα πάντα για να τα προμηθευτούν από τους εμπόρους ναρκωτικών. Η ευεξία και η υποτιθέμενη ευτυχία που προσφέρουν, πληρώνονται με τρόπο φοβερό: με γρήγορη ψυχοσωματική καταστροφή και με απώλεια κάθε ηθικής αξίας.
Κοκαΐνη: Η κοκαΐνη παράγεται από τα φύλλα του φυτού κόκα. Είναι διεγερτικό και δημιουργεί μεγάλη ευφορία, ακόμη και παραισθήσεις. Στις επιδράσεις περιλαμβάνονται διαστολή των ματιών, τρεμούλα και αϋπνία. Η συχνή εισπνοή από τη μύτη μπορεί να τη βλάψει.
LSD: (Λυσεργικό οξύ). Το πιο γνωστό παραισθησιογόνο. Το ναρκωτικό που «διαστέλλει» τη συνείδηση. Η λήψη του προκαλεί τροποποίηση στην αντίληψη της πραγματικότητας.
Αμφεταμίνες: Διεγείρουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, δημιουργούν περιορισμό της πνευματικής και μυϊκής κόπωσης και βελτίωση της διάθεσης του ανθρώπου και διάθεση για εργασία. Ακόμη προκαλούν αύξηση των μυϊκών δυνάμεων. Χρησιμοποιούνται ευρύτατα από άτομα που θέλουν να μην κοιμηθούν τη νύχτα για να εργαστούν, από αθλητές για να αυξήσουν τις δυνάμεις και τις επιδόσεις τους (ντοπάρισμα), από γυναίκες για να μειώσουν την όρεξη του φαγητού και να μην παχαίνουν, από κακοποιούς για να έχουν θάρρος και ψυχραιμία κατά τη διάπραξη εγκλημάτων .
Βαρβιτουρικά: Επιδρούν ως καταπραϋντικά και υπνωτικά. Χρησιμοποιούνται για την καταστολή του κεντρικού νευρικού συστήματος. Γίνονται εύκολα συνήθεια και απαιτούν όλο και μεγαλύτερες δόσεις.
Μαριχουάνα- Χασίς: Παράγωγα της ινδικής κάνναβης. Καπνίζεται το άνθος (μαριχουάνα) ή η ρητίνη (χασίς) που παρασκευάζεται σε πλακίδια ή κυλίνδρους χρώματος σκούρου καφέ. Το χασίς έχει περιεκτικότητα σε καθαρό ναρκωτικό 40%, ενώ η μαριχουάνα δεν ξεπερνάει το 12%. Δίνουν ένα συναίσθημα ευεξίας, ηρεμίας και εσωτερικής ικανοποίησης. Οι έννοιες του χώρου και του χρόνου αλλοιώνονται. Είναι πολύ διαδεδομένα ειδικά στις ανατολικές χώρες.
Στην σημερινή κοινωνία, ιδιαίτερα τα τελευταία τριάντα με σαράντα χρόνια, τα ναρκωτικά είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που μαστίζει την νεολαία και δημιουργεί επιμέρους άλλα προβλήματα κυρίως κοινωνικής φύσεως. Το φαινόμενο αυτό της κοινωνίας μας προϋπήρχε χιλιάδες χρόνια πριν και επηρέασε κατά κάποιο τρόπο μερικώς , την πορεία και την εξέλιξη πολιτισμών και κοινωνιών.
ΟΙ προκολομβιανοί πολιτισμοί (Mayas ,Inca Aztecs κ.α.) μασούσαν φύλλα κόκας, ενός τροπικού φυτού(θάμνος της οικογένειας των ερυθροξυλοειδών), του οποίου η χρήση γινόταν πριν ή κατά την διάρκεια των θρησκευτικών τελετών. Επίσης, οι ιθαγενείς της Β. Αμερικής και λαοί της Αφρικής έκαναν χρήση φυτικής προέλευσης ναρκωτικών, ενώ υπάρχουν αναφορές και από την αρχαία Ελλάδα για την χρήση ουσιών στα διάφορα μαντεία.
Αλλά και στην περίοδο του μεσαίωνα υπήρξε χρήση ναρκωτικών ουσιών κυρίως κατά την διάρκεια των Σταυροφοριών. Αποδεδειγμένα ιστορικά είναι η χρήση ινδικής κάνναβης από τους Μουσουλμάνους πριν την έναρξη συγκρούσεων ώστε να μην έχουν αίσθηση του φόβου και του κινδύνου.
Από εκεί και έπειτα, με την πρόοδο της ιατρικής και των ανθρωπιστικών επιστημών οι διάφορες ναρκωτικές ουσίες καταδικάζονται, αφού γίνεται πλέον αντιληπτή η επικινδυνότητα για την υγεία αλλά και την ελεύθερη κρίση και καθαρή βούληση του ατόμου. Βέβαια αυτή η επίγνωση των βλαβερών συνεπειών των ναρκωτικών δεν εμποδίζει την είσοδο τους ως προϊόν εύκολου πλουτισμού. Παράγοντες όπως η βιομηχανική επανάσταση, η έξαρση της αποικιοκρατίας και η συγκέντρωση πλούτου σε ορισμένους τυχοδιώκτες ‘’εξερευνητές’’, ώθησαν την Μ. Βρετανία στην διεξαγωγή εμπορίου το οποίο οδήγησε και στον περίφημο πόλεμο του οποίου με την παραγωγό χώρα Κίνα (1839-1842). Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που άρχισε συστηματικά η εμπορεία ναρκωτικών με βάση τους τότε εμπορικούς κανόνες και μάλιστα από μία Ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, στην οποία επέφερε εκατομμύρια λίρες στο καπιταλιστικό της σύστημα (τράπεζες, οικονομικά ιδρύματα και έμποροι -διακινητές).
Αργότερα κατά τους δύο παγκόσμιους πόλεμους χρησιμοποιήθηκε το ναρκωτικό μορφίνη ως αναλγητικό και αναισθητικό για τους τραυματίες, οι βλαβερές παρενέργειές όμως γνωστοποιήθηκαν αργότερα όταν πολλοί από αυτούς εθίστηκαν μετά το πέρας του πολέμου. Τέλος, στον πόλεμο του Βιετνάμ η ιμπεριαλιστική μηχανή των Η.Π.Α. προώθησε την χρήση των ναρκωτικών ουσιών στην προσπάθεια της να ‘’κατασκευάσει’’ γενναιότητα για τους στρατιώτες της .
Σήμερα , δυστυχώς , οι παγκόσμιες συνθήκες στην οικονομία και πολιτική έχουν δημιουργήσει ένα ιδιαίτερα ευνοϊκό έδαφος τόσο για την διάδοση όσο και για την διακίνηση των ναρκωτικών. Αν και παγκοσμίως η διακίνηση και η εμπορία ναρκωτικών διώκεται, πολλές τριτοκοσμικές κατά το πλείστον χώρες ‘’ζουν’’ από την μαζική παράγωγη διακίνηση και κατανάλωση ναρκωτικών στο εξωτερικό, ενώ από όσο υπολογίζουν Διεθνείς οργανισμοί το 95% των παράνομων φορτίων διακινούνται ελεύθερα και τα μεγαλύτερα καρτέλ διαφεύγουν του εντοπισμού και της σύλληψης. Επιπλέον η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση, οι οποίες επικρατούν ακόμα και σε στρώματα ανεπτυγμένων χωρών αναγκάζουν τους εκεί ανθρώπους να ασχοληθούν με τα ναρκωτικά για βιοποριστικούς λόγους.
Από τα παραπάνω είναι εύκολο να συμπεράνουμε πως τα ναρκωτικά αποτελούν κομμάτι του καπιταλιστικού κατεστημένου και η εξάρτηση από αυτά αντανακλά την εξάρτηση του σύγχρονου ατόμου από την παραπλανητική -δίχως ουσία- βιτρίνα του καπιταλισμού. Αν και φαινομενικά ο καπιταλισμός συγκρούεται με τα ναρκωτικά, υπογείως χρησιμοποιεί ναρκωτικά κάθε είδους (και με την κυριολεκτική αλλά και με την μεταφορική έννοια) για την επιβίωσή του. Τα ναρκωτικά και ο καπιταλισμός μοιάζουν μεταξύ τους και για αυτό υπάρχει μια ιδιόμορφη σχέση αμφίδρομης υποστήριξης. Μοιάζουν γιατί παραπλανούν το άτομο με ψευδαισθήσεις, απατηλά όνειρα και τον κάνουν να νιώθει ισχυρός χωρίς να γνωρίζει ότι τον οδηγούν μακροπρόθεσμα σε ένα άσχημο μονοπάτι με δραματική εξέλιξη.
Σκοπός των ναρκωτικών αλλά και αυτών που τα προωθούν με διάφορους τρόπους είναι η τσουβαλοποίηση όλης της κοινωνίας, η οποία εγκλωβισμένη μέσα σε αυτό το ‘’ναρκω-πέδιο’’ της ψεύτικης ελπίδας και ευτυχίας, εκμηδενίζεται και δεν μάχεται για τα συμφέροντα της.
Ελευθερία δεν είναι να μπορείς να «φτιάχνεσαι»...
...Ελευθερία είναι να μπορείς να έχεις ζωή με δικαιώματα
Όπιο, Ηρωίνη, Μορφίνη: Ναρκωτικά που προκαλούν γρήγορη εξάρτηση και εθισμό. Οι χρήστες τους γίνονται σκλάβοι των ναρκωτικών αυτών μέσα σε λίγες μέρες και κάνουν τα πάντα για να τα προμηθευτούν από τους εμπόρους ναρκωτικών. Η ευεξία και η υποτιθέμενη ευτυχία που προσφέρουν, πληρώνονται με τρόπο φοβερό: με γρήγορη ψυχοσωματική καταστροφή και με απώλεια κάθε ηθικής αξίας.
Κοκαΐνη: Η κοκαΐνη παράγεται από τα φύλλα του φυτού κόκα. Είναι διεγερτικό και δημιουργεί μεγάλη ευφορία, ακόμη και παραισθήσεις. Στις επιδράσεις περιλαμβάνονται διαστολή των ματιών, τρεμούλα και αϋπνία. Η συχνή εισπνοή από τη μύτη μπορεί να τη βλάψει.
LSD: (Λυσεργικό οξύ). Το πιο γνωστό παραισθησιογόνο. Το ναρκωτικό που «διαστέλλει» τη συνείδηση. Η λήψη του προκαλεί τροποποίηση στην αντίληψη της πραγματικότητας.
Αμφεταμίνες: Διεγείρουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, δημιουργούν περιορισμό της πνευματικής και μυϊκής κόπωσης και βελτίωση της διάθεσης του ανθρώπου και διάθεση για εργασία. Ακόμη προκαλούν αύξηση των μυϊκών δυνάμεων. Χρησιμοποιούνται ευρύτατα από άτομα που θέλουν να μην κοιμηθούν τη νύχτα για να εργαστούν, από αθλητές για να αυξήσουν τις δυνάμεις και τις επιδόσεις τους (ντοπάρισμα), από γυναίκες για να μειώσουν την όρεξη του φαγητού και να μην παχαίνουν, από κακοποιούς για να έχουν θάρρος και ψυχραιμία κατά τη διάπραξη εγκλημάτων .
Βαρβιτουρικά: Επιδρούν ως καταπραϋντικά και υπνωτικά. Χρησιμοποιούνται για την καταστολή του κεντρικού νευρικού συστήματος. Γίνονται εύκολα συνήθεια και απαιτούν όλο και μεγαλύτερες δόσεις.
Μαριχουάνα- Χασίς: Παράγωγα της ινδικής κάνναβης. Καπνίζεται το άνθος (μαριχουάνα) ή η ρητίνη (χασίς) που παρασκευάζεται σε πλακίδια ή κυλίνδρους χρώματος σκούρου καφέ. Το χασίς έχει περιεκτικότητα σε καθαρό ναρκωτικό 40%, ενώ η μαριχουάνα δεν ξεπερνάει το 12%. Δίνουν ένα συναίσθημα ευεξίας, ηρεμίας και εσωτερικής ικανοποίησης. Οι έννοιες του χώρου και του χρόνου αλλοιώνονται. Είναι πολύ διαδεδομένα ειδικά στις ανατολικές χώρες.
PKS RESPECT
Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας είναι αλληλένδετη με τις σχολές μας στην Ορεστιάδα, καθώς από το 1999 που ιδρύθηκαν οι δύο σχολές μας στην πόλη βρίσκεται στο πλευρό των φοιτητών, μιας και είναι δημιούργημα του φοιτητικού κόσμου. Μέσα από την πάλη των φοιτητών (όπως άλλωστε έχει αποδείξει η ιστορία αλλά και η πλέον πρόσφατη πείρα του φοιτητικού κινήματος) μπορεί να εμποδίζει τα αντιεκπαιδευτικά – αντιφοιτητικά μέτρα και ρυθμίσεις, να αποσπά κατακτήσεις και να βελτιώνει καθημερινά τη θέση του φοιτητή.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της αντίληψής μας είναι ότι τα προβλήματα που έχουν οι φοιτητές έχουν κοινές αιτίες με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, οι γονείς μας, αλλά και εμείς αύριο σαν εργαζόμενοι, γι αυτό και προωθούμε αποφασιστικά την κοινή δράση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα και θεωρούμε αυτήν την συμπόρευση όρο και προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της πάλης.
Η Πανσπουδαστική προτάσσει αιτήματα για κάθε πρόβλημα στις σπουδές, αλλά διεκδικεί και τη διαμόρφωση μιας Ανώτατης Εκπαίδευσης που θα υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες των φοιτητών και του λαού! Παλεύει για μία Ανώτατη Εκπαίδευση που θα δίνει σε όλους τους φοιτητές ολόπλευρη μόρφωση πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο και όχι σκόρπιες γνώσεις που καταλήγουν τελικά στην αμάθεια! Παλεύει για ενιαίες προπτυχιακές σπουδές, δομημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν αρχή, συνέχεια και τέλος, το οποίο θα είναι προϊόν όλης της επιστημονικής γνώσης που έχει παραχθεί.
Αγωνιζόμαστε για ένα πανεπιστήμιο που θα μπορεί να μας προσφέρει σύγχρονα συγγράμματα, εργαστήρια, υλικοτεχνική υποδομή, που να ανταποκρίνονται στην απαίτηση για υψηλού επιπέδου επιστημονική μόρφωση. Σε μια παιδεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν, για να μπορεί απρόσκοπτα ο κάθε φοιτητής να σπουδάζει!
Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο με φοιτητική μέριμνα που να περιλαμβάνει όλες τις ανάγκες του φοιτητή: σίτιση, στέγαση, μεταφορές αλλά και πολιτιστικές - αθλητικές δραστηριότητες, εκπαιδευτικές εκδρομές κλπ.
Δεν σκεφτόμαστε ουτοπικά όπως θέλουν να μας κατηγορούν οι αφελέστατες παρατάξεις της Δ.Α.Π. και της Π.Α.Σ.Π που δεν φέρουν καμία αντίδραση για το ξεπούλημα του μέλλοντός μας αλλά και το μέλλον των οικογενειών μας.
Γνωρίζουμε πως για την επίτευξη των παραπάνω απαιτείται μια γενναία αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από άλλες πηγές, όπως για παράδειγμα το ποσοστό επί του ΑΕΠ, που περιλαμβάνει και τις ιδιωτικές δαπάνες (δηλαδή τις τσέπες των γονιών μας ή τους δήθεν «σωτήρες» ιδιώτες που θέλουν να πατήσουν πόδι στα ιδρύματα).
Και όχι τους προϋπολογισμούς της λιτότητας που έχετε μάθει να δέχεστε τόσα χρόνια εσείς (Δ.Α.Π, Π.Α.Σ.Π.), οι οποίοι τελικά οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση και στην παρακμή των πανεπιστημίων μέρα με την μέρα. Η ιδιωτικοποίηση, κύριοι συνάδελφοι της Δ.Α.Π. αλλά και της Π.Α.Σ.Π (οι τελευταίοι φάσκουν και αντί φάσκουν), δεν είναι η λύση όπως θέλετε να πιστεύετε, είναι παραίτηση από των αγώνα ή συμφώνα με τα λεγόμενα σας διαπραγμάτευση όπως το έχετε πει και καλύτερα. Οι συσπειρωμένοι φοιτητές της Πανσπουδαστικής δεν έχουν μάθει ούτε να διαπραγματεύονται ούτε να ξεπουλάνε το μέλλον τους σε άλλους!!! .
Παλεύουμε για ένα πτυχίο που να αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για δουλειά πάνω στο αντικείμενο, χωρίς άλλες πιστοποιήσεις, σεμινάρια, εξετάσεις στους επαγγελματικούς φορείς κ.α που ουσιαστικά υποβαθμίζουν τις σπουδές και τελικά καταργούν την αξία του ίδιου του πτυχίου. Απαιτούμε για όλους τους απόφοιτους μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο του καθένα.
Αγωνιζόμαστε έτσι ώστε τα ιδρύματα να παράγουν έρευνα για τις ανάγκες του λαού και όχι για την αγορά. Θέλουμε οι καθηγητές να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Έτσι μόνο θα μπορούν να έχουν αποστολή την επιστημονική διδασκαλία και την έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες.
Υπερασπιζόμαστε το άσυλο (τη θεμελιώδη προστασία της ελεύθερης συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης) ώστε τα ιδρύματα να μπορέσουν να προάγουν απρόσκοπτα την έρευνα και την επιστήμη, για να μπορούν να είναι «ναοί της γνώσης» χρειάζονται την παρέμβαση και την συμμετοχή των ίδιων των καθηγητών και των φοιτητών.
Πιστεύουμε σε μία ανώτατη εκπαίδευση, όπου δεν θα υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ ιδρυμάτων και φοιτητών, αλλά συνεργασία, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με γνώμονα την επιστημονική πρόοδο και την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.
Οι παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ θέλουν τους συλλόγους να υπάρχουν αποκλειστικά, για να τους δίνεται η δυνατότητα συναλλαγής και εξαγοράς συνειδήσεων! Την ίδια ώρα όμως τα προβλήματα των φοιτητών διαιωνίζονται χάρη στη αντιεκπαιδευτική πολιτική των κομμάτων τους και τη δική τους άμεση και έμπρακτη στήριξη αυτής της πολιτικής. Συγκεκριμένα στα δύο τμήματα της Ορεστιάδας, το λεωφορείο έχει μήνες να κάνει δρομολόγια, οι εστίες χτίζονται σαν το γεφύρι της Άρτας, τα βιβλία δεν έρχονται ποτέ στην ώρα τους με αποτέλεσμα να δίνουμε διπλές εξεταστικές, ακόμα αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε ορισμένα βιβλία μας (οι συνάδελφοι της Δ.Α.Π. ξέρουν καλά να κατηγορούν όσους διεκδικούν την δημόσια δωρεάν παιδεία με κινητοποιήσεις για την απώλεια των εξεταστικών, αλλά για όλα τα παραπάνω ούτε λέξη).
Τους αξίζουν συγχαρητήρια!!! Ξέρουν να παίζουν καλά το κοινωνικό παιχνίδι (σφηνάκια σε μαγαζιά, πάρτι με προσωπικότητες, διοργάνωση εκδηλώσεων με υπουργούς των κομμάτων τους, παρεμπόδιση για την διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων φοιτητών εκμεταλλευόμενοι την αυτοδυναμία τους). Ας μας πουν τελικά, φοιτητική παράταξη είναι που νοιάζεται για το καλό των φοιτητών ή το γραφείο του Don Corleone στην μικρή Ιταλία;
Θέλουν τον φοιτητικό κόσμο καθηλωμένο, άβουλο και ανοργάνωτο. Έτσι υπηρετούν την προώθηση της ιδιωτικοποίησης και της υποβάθμισης των σπουδών και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν εκλογική πελατεία κάνοντας τους «νταβατζήδες» των αναγκών μας στην πλάτη όλων των φοιτητών, με «λύσεις» ψεύτικες και μακριά από τις πραγματικές ανάγκες μας!
Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας είναι η παράταξη που μάχεται καθημερινά Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, όλα τα χρόνια των σπουδών και για κάθε θέμα... από το κάθε εργαστήριο και κάθε τμήμα ξεχωριστά έως και τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά που πληρώνουν φοιτητές σε όλη την Ελλάδα, από τα ζητήματα μόρφωσης, σπουδών & επαγγελματικής προοπτικής έως τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την ψυχαγωγία ...η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας, φίλε μου, παλεύει έτσι ώστε ο φοιτητής να έχει λόγο, να έχει άποψη -και αυτή να πιάνει τόπο- και να δρα για κάθε τι που τον απασχολεί!
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της αντίληψής μας είναι ότι τα προβλήματα που έχουν οι φοιτητές έχουν κοινές αιτίες με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, οι γονείς μας, αλλά και εμείς αύριο σαν εργαζόμενοι, γι αυτό και προωθούμε αποφασιστικά την κοινή δράση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα και θεωρούμε αυτήν την συμπόρευση όρο και προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της πάλης.
Η Πανσπουδαστική προτάσσει αιτήματα για κάθε πρόβλημα στις σπουδές, αλλά διεκδικεί και τη διαμόρφωση μιας Ανώτατης Εκπαίδευσης που θα υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες των φοιτητών και του λαού! Παλεύει για μία Ανώτατη Εκπαίδευση που θα δίνει σε όλους τους φοιτητές ολόπλευρη μόρφωση πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο και όχι σκόρπιες γνώσεις που καταλήγουν τελικά στην αμάθεια! Παλεύει για ενιαίες προπτυχιακές σπουδές, δομημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν αρχή, συνέχεια και τέλος, το οποίο θα είναι προϊόν όλης της επιστημονικής γνώσης που έχει παραχθεί.
Αγωνιζόμαστε για ένα πανεπιστήμιο που θα μπορεί να μας προσφέρει σύγχρονα συγγράμματα, εργαστήρια, υλικοτεχνική υποδομή, που να ανταποκρίνονται στην απαίτηση για υψηλού επιπέδου επιστημονική μόρφωση. Σε μια παιδεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν, για να μπορεί απρόσκοπτα ο κάθε φοιτητής να σπουδάζει!
Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο με φοιτητική μέριμνα που να περιλαμβάνει όλες τις ανάγκες του φοιτητή: σίτιση, στέγαση, μεταφορές αλλά και πολιτιστικές - αθλητικές δραστηριότητες, εκπαιδευτικές εκδρομές κλπ.
Δεν σκεφτόμαστε ουτοπικά όπως θέλουν να μας κατηγορούν οι αφελέστατες παρατάξεις της Δ.Α.Π. και της Π.Α.Σ.Π που δεν φέρουν καμία αντίδραση για το ξεπούλημα του μέλλοντός μας αλλά και το μέλλον των οικογενειών μας.
Γνωρίζουμε πως για την επίτευξη των παραπάνω απαιτείται μια γενναία αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από άλλες πηγές, όπως για παράδειγμα το ποσοστό επί του ΑΕΠ, που περιλαμβάνει και τις ιδιωτικές δαπάνες (δηλαδή τις τσέπες των γονιών μας ή τους δήθεν «σωτήρες» ιδιώτες που θέλουν να πατήσουν πόδι στα ιδρύματα).
Και όχι τους προϋπολογισμούς της λιτότητας που έχετε μάθει να δέχεστε τόσα χρόνια εσείς (Δ.Α.Π, Π.Α.Σ.Π.), οι οποίοι τελικά οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση και στην παρακμή των πανεπιστημίων μέρα με την μέρα. Η ιδιωτικοποίηση, κύριοι συνάδελφοι της Δ.Α.Π. αλλά και της Π.Α.Σ.Π (οι τελευταίοι φάσκουν και αντί φάσκουν), δεν είναι η λύση όπως θέλετε να πιστεύετε, είναι παραίτηση από των αγώνα ή συμφώνα με τα λεγόμενα σας διαπραγμάτευση όπως το έχετε πει και καλύτερα. Οι συσπειρωμένοι φοιτητές της Πανσπουδαστικής δεν έχουν μάθει ούτε να διαπραγματεύονται ούτε να ξεπουλάνε το μέλλον τους σε άλλους!!! .
Παλεύουμε για ένα πτυχίο που να αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για δουλειά πάνω στο αντικείμενο, χωρίς άλλες πιστοποιήσεις, σεμινάρια, εξετάσεις στους επαγγελματικούς φορείς κ.α που ουσιαστικά υποβαθμίζουν τις σπουδές και τελικά καταργούν την αξία του ίδιου του πτυχίου. Απαιτούμε για όλους τους απόφοιτους μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο του καθένα.
Αγωνιζόμαστε έτσι ώστε τα ιδρύματα να παράγουν έρευνα για τις ανάγκες του λαού και όχι για την αγορά. Θέλουμε οι καθηγητές να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Έτσι μόνο θα μπορούν να έχουν αποστολή την επιστημονική διδασκαλία και την έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες.
Υπερασπιζόμαστε το άσυλο (τη θεμελιώδη προστασία της ελεύθερης συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης) ώστε τα ιδρύματα να μπορέσουν να προάγουν απρόσκοπτα την έρευνα και την επιστήμη, για να μπορούν να είναι «ναοί της γνώσης» χρειάζονται την παρέμβαση και την συμμετοχή των ίδιων των καθηγητών και των φοιτητών.
Πιστεύουμε σε μία ανώτατη εκπαίδευση, όπου δεν θα υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ ιδρυμάτων και φοιτητών, αλλά συνεργασία, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με γνώμονα την επιστημονική πρόοδο και την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.
Οι παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ θέλουν τους συλλόγους να υπάρχουν αποκλειστικά, για να τους δίνεται η δυνατότητα συναλλαγής και εξαγοράς συνειδήσεων! Την ίδια ώρα όμως τα προβλήματα των φοιτητών διαιωνίζονται χάρη στη αντιεκπαιδευτική πολιτική των κομμάτων τους και τη δική τους άμεση και έμπρακτη στήριξη αυτής της πολιτικής. Συγκεκριμένα στα δύο τμήματα της Ορεστιάδας, το λεωφορείο έχει μήνες να κάνει δρομολόγια, οι εστίες χτίζονται σαν το γεφύρι της Άρτας, τα βιβλία δεν έρχονται ποτέ στην ώρα τους με αποτέλεσμα να δίνουμε διπλές εξεταστικές, ακόμα αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε ορισμένα βιβλία μας (οι συνάδελφοι της Δ.Α.Π. ξέρουν καλά να κατηγορούν όσους διεκδικούν την δημόσια δωρεάν παιδεία με κινητοποιήσεις για την απώλεια των εξεταστικών, αλλά για όλα τα παραπάνω ούτε λέξη).
Τους αξίζουν συγχαρητήρια!!! Ξέρουν να παίζουν καλά το κοινωνικό παιχνίδι (σφηνάκια σε μαγαζιά, πάρτι με προσωπικότητες, διοργάνωση εκδηλώσεων με υπουργούς των κομμάτων τους, παρεμπόδιση για την διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων φοιτητών εκμεταλλευόμενοι την αυτοδυναμία τους). Ας μας πουν τελικά, φοιτητική παράταξη είναι που νοιάζεται για το καλό των φοιτητών ή το γραφείο του Don Corleone στην μικρή Ιταλία;
Θέλουν τον φοιτητικό κόσμο καθηλωμένο, άβουλο και ανοργάνωτο. Έτσι υπηρετούν την προώθηση της ιδιωτικοποίησης και της υποβάθμισης των σπουδών και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν εκλογική πελατεία κάνοντας τους «νταβατζήδες» των αναγκών μας στην πλάτη όλων των φοιτητών, με «λύσεις» ψεύτικες και μακριά από τις πραγματικές ανάγκες μας!
Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας είναι η παράταξη που μάχεται καθημερινά Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, όλα τα χρόνια των σπουδών και για κάθε θέμα... από το κάθε εργαστήριο και κάθε τμήμα ξεχωριστά έως και τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά που πληρώνουν φοιτητές σε όλη την Ελλάδα, από τα ζητήματα μόρφωσης, σπουδών & επαγγελματικής προοπτικής έως τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την ψυχαγωγία ...η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας, φίλε μου, παλεύει έτσι ώστε ο φοιτητής να έχει λόγο, να έχει άποψη -και αυτή να πιάνει τόπο- και να δρα για κάθε τι που τον απασχολεί!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
