ΠΑΡΝΗΘΑ

ΠΑΡΝΗΘΑ

Ακυρώθηκε ο διαγωνισμός για την αναδάσωση!
Βαρύτατες οι ευθύνες της κυβέρνησης για αυτή την εξέλιξη που θέτει σε κίνδυνο το έργο της αναδάσωσης


«Στον αέρα» είναι η αναδάσωση της Πάρνηθας, αφού ο σχετικός διαγωνισμός που είχε προκηρυχτεί και ολοκληρώθηκε στις 5 Φλεβάρη 2008, ακυρώθηκε, ύστερα από ένσταση που κατέθεσε εταιρία που δεν πήρε το έργο. Επιστήμονες εκτιμούν πως η φετινή χρονιά θα πάει χαμένη αφού τα χρονικά περιθώρια για την αναδάσωση, στενεύουν.
Οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης είναι βαρύτατες, αφού αν και μετά την πυρκαγιά που κατέστρεψε 56.000 στρέμματα δάσους, ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, έκαναν λόγο για άμεση αναδάσωση όλης της καμένης έκτασης, τώρα η διαδικασία όχι μόνο καθυστερεί, αλλά υπάρχει κίνδυνος να μην προχωρήσει αποτελεσματικά. Αξίζει να θυμίσουμε τη δήλωση του Γ. Σουφλιά στις 3 Ιούλη 2007. «Να αρχίσει η αναδάσωση τον Νοέμβριο (σ.σ. εννοεί του 2007) και μέχρι τον Φεβρουάριο (σ.σ. του 2008) να έχει αναδασωθεί ένα μεγάλο μέρος. Διότι καλή περίοδος για να γίνει αναδάσωση είναι Νοέμβριος με Δεκέμβριο».
Συγκεκριμένα, η Διεύθυνση Αναδασώσεων της Περιφέρειας Αττικής την περασμένη Τρίτη 19 Φλεβάρη αποφάσισε να ακυρώσει το διαγωνισμό, κάνοντας δεκτή την ένσταση εταιρείας που είχε αναδειχτεί Β' μειοδότης για το έργο, συνολικού προϋπολογισμού 2,72 εκατομμυρίων ευρώ. Το αιτιολογικό ήταν ότι η επιτροπή του διαγωνισμού που αξιολόγησε τις προσφορές και έκανε την ανάθεση (σ.σ. είχε καθοριστεί από την ίδια τη Διεύθυνση Αναδασώσεων!), ήταν 3μελής και όχι 7μελής όπως προβλέπει ο νόμος για συμβάσεις δημοσίων έργων που ξεπερνούν τα 1 εκατομμύριο ευρώ.
Πολλά είναι τα ερωτηματικά που δημιουργούνται από αυτή την εξέλιξη, δεδομένου ότι το τυπικό... λάθος που έγινε στη διαδικασία του διαγωνισμού από την Περιφέρεια, χαρακτηρίζεται από ανθρώπους που γνωρίζουν την υπόθεση, «παιδαριώδες», αφού ή συγκεκριμένη υπηρεσία έχει μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους έργα. Αξίζει επίσης, να υπενθυμίσουμε ότι για την Πάρνηθα εκκρεμεί προσφυγή τεσσάρων δήμων και της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής, με την οποία ζητούν να μην ισχύσει το καθεστώς προστασίας σε αρκετές περιοχές της Πάρνηθας ώστε να μπορούν να αξιοποιηθούν οικιστικά!

Αλλος σκάβει, άλλος φυτεύει, άλλος σκαλίζει κι άλλος ποτίζει!

Σύμφωνα με πληροφορίες, τις τελευταίες μέρες, σε σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν στελέχη της Περιφέρειας Αττικής και του Φορέα Διαχείρισης της Πάρνηθας, αποφασίστηκε η κατάτμηση του έργου της αναδάσωσης, ώστε ο προϋπολογισμός του κάθε τμήματος να είναι τέτοιος που να δικαιολογεί συνοπτικές διαδικασίες.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα γίνουν πολλοί «πρόχειροι διαγωνισμοί» χωρίς δημοσίευση της προκήρυξης. Για παράδειγμα: το έργο της αναδάσωσης χωρίζεται σε τέσσερις φάσεις (επιμέρους έργα). Δηλαδή, διάνοιξη λάκκων, φύτευση φυτών, σκάλισμα - περιποίηση, πότισμα. Για κάθε ένα από αυτά τα κομμάτια ενδέχεται να υπάρξουν πολλοί ανάδοχοι για κάθε φάση. Η διαδικασία, όμως, αυτή, όπως λένε ειδικοί, δε διασφαλίζει τις επιστημονικές προϋποθέσεις και όρους για την επιτυχία της αναδάσωσης.

ο αγώνας δε σταματά

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 10.000 ΦΥΛΛΑ

(αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα "Ριζοσπάστης")

Ξεχωριστή η μέρα σήμερα για την εφημερίδα «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, την εφημερίδα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας. Δέκα χιλιάδες φύλλα από την επανέκδοσή της στις 25 Σεπτέμβρη 1974, που ο «Ριζοσπάστης» έβγαινε από τη βαθιά παρανομία 27 χρόνων και μπορούσε πια να κυκλοφορεί ελεύθερα.

Από μόνος του αυτός ο αριθμός αποτελεί έναν άθλο, δεδομένων των τεράστιων προβλημάτων και εμποδίων που συνάντησε στο διάβα του. Κατάφερε να ξεπεράσει τη μακριά νύχτα των 27 χρόνων της παρανομίας, παρά τις αιματηρές διώξεις και την εκατόμβη θυμάτων. Αντεξε και συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στα δίκαια της εργατικής τάξης, ακολουθώντας το παράδειγμα των αγωνιστών δημοσιογράφων που ανέδειξε στη μακριά και δύσκολη πορεία του. Ασφαλώς, δεν μπορεί παρά να στεκόμαστε με δέος μπροστά σ' αυτούς τους αγωνιστές, που και με το αίμα τους έγραψαν την ηρωική ιστορία του «Ριζοσπάστη».

Οι ακατάλυτοι δεσμοί αίματος που δημιούργησε με το λαό επιτρέπουν στον «Ρ» να συνεχίζει, ως όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ και με την ολόπλευρη βοήθεια του Κόμματος, τον ενημερωτικό, διαφωτιστικό και οργανωτικό ρόλο του για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.
Γιατί ο «Ρ», ως αδιάλλακτος και αμετανόητος αγωνιστής για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, όλων των καταπιεσμένων, μαζί με το ΚΚΕ, παραμένει «καρφί στο μάτι» της άρχουσας τάξης. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να τον λυγίσει, όπως τίποτα δεν μπόρεσε να λυγίσει το ΚΚΕ, γιατί μιλά για την αλήθεια και το δίκιο των καταπιεσμένων ενάντια στ' άδικο της ολιγαρχίας του πλούτου. Ούτε οι επιθέσεις των διαχειριστών της εξουσίας του κεφαλαίου, ούτε και η υπονομευτική δουλειά που αποτόλμησαν, ακόμη και από τα μέσα, οι οπορτουνιστές στα 1990-1991, δεν μπόρεσαν να σταματήσουν το «Ρ» και ούτε θα καταφέρουν ποτέ να τον βάλουν στο χέρι!
Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει να δίνει τη μάχη για την προώθηση της στρατηγικής του ΚΚΕ, της συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία. Που εκφράζεται με την παρουσία του σ' όλα τα μέτωπα πάλης και τη μαχητική προβολή των στόχων τους, συνδέοντας τους σημερινούς κοινωνικοπολιτικούς αγώνες με το αύριο, με την υπόθεση της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση. Και το κάνει αντιπαλεύοντας πολύμορφες δυσκολίες και τα εμπόδια. Εχοντας, πάντα, ως αναντικατάστατο στήριγμα την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος, τις Κομματικές Οργανώσεις, την ΚΝΕ, την αγάπη των κομμουνιστών, των φίλων και οπαδών του Κόμματος, άλλων προοδευτικών ριζοσπαστικών ανθρώπων. Βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή κάθε κοινωνικού, πολιτικού και ιδεολογικού αγώνα. Πασχίζει να γίνεται καθημερινά καλύτερος, πληρέστερος, περισσότερο ζωντανός και μαχητικός, αντάξιος των καλύτερων στιγμών της μεγάλης του ιστορίας και ηρωικής παράδοσης.
Σήμερα, νέα, σύνθετα και πολύπλοκα καθήκοντα και απαιτήσεις μπαίνουν μπροστά στην εφημερίδα του Κόμματος. Η επιχείρηση χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων, μέσω των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - κυρίως των ηλεκτρονικών - παίρνει νέες ποιοτικά διαστάσεις, στοχεύοντας ίσα στις λαϊκές και νεολαιίστικες συνειδήσεις. Αυτές που θέλουν να μπολιάσουν με την ψυχολογία της ανεκτικότητας στη σαπίλα μιας ιστορικά ξεπερασμένης κοινωνίας, στο όνομα της αλήθειας ενός κόσμου ξένου με τη ζωή τους.
Αυτές τις συνειδήσεις που εμείς πασχίζουμε να αλλάξουμε, προκειμένου να χειραφετούνται από την πολιτική που τις εξαναγκάζει στην υποταγή, προκειμένου να μπουν συνειδητά στον αγώνα για το δικό τους μέλλον. Τα 10.000 φύλλα υπενθυμίζουν σε όλους μας την ευθύνη για βαθιά μελέτη του «Ρ», αλλά κυρίως σαλπίζουν για ένταση των προσπαθειών για διάδοσή του ανάμεσα στους εργάτες, στον ελληνικό λαό. Η μελέτη και η διάδοση του «Ρ», η άνοδος της κυκλοφορίας του αποτελεί πρώτιστο καθήκον όλων των κομμουνιστών, των οπαδών και των φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, όλων των πρωτοπόρων αγωνιστών που συσπειρώνονται στην πάλη ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου. Χωρίς το «Ριζοσπάστη», η καθημερινή μας δράση για την ανάπτυξη των κοινωνικοπολιτικών αγώνων, της ταξικής πάλης, της πολιτικής πάλης, είναι αδύνατο να πραγματοποιείται.
Αναμφίβολα, αποτελεί την «άλλη φωνή» στο χώρο της έντυπης ενημέρωσης, καθώς είναι η μόνη εφημερίδα που παλεύει ασυμβίβαστα για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Είναι η μόνη εφημερίδα που αντιπαλεύει αταλάντευτα το εκμεταλλευτικό κεφαλαιοκρατικό καθεστώς, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.

Στον ίδιο δρόμο συνεχίζουμε!

13 ΦΛΕΒΑΡΗ ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ

ΣΚΑΝΔΑΛΑ-ΣΚΑΝΔΑΛΑ-ΣΚΑΝΔΑΛΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ KAI ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

Οι έννοιες του εθνικισμού και του πατριωτισμού είναι έννοιες οι οποίες αρκετές φορές με έχουν βάλει σε σκέψεις και μου έχουν θέσει ερωτηματικά, το κατά πόσο αλληλένδετες είναι μεταξύ τους (ως έχουν επικρατήσει να παρουσιάζονται). Ιδιαίτερα όμως με έχει προβληματίσει η στάση ορισμένων ατόμων εντός και εκτός του Πανεπιστημίου , όσον αφορά το θέμα του πατριωτισμού και κυρίως με τις έννοιες που τον συνδέουν.
Αρκετές φορές έχω ακούσει, τόσο από τον γραφικό ακροδεξιό θίασο που παρελαύνει τον τελευταίο καιρό στις τηλεοπτικές εκπομπές , όσο και από φοιτητές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, κομπασμούς περί πατριωτισμού και έχω παρατηρήσει ρεσιτάλ πατριωτικής ψευτοπαλληκαριάς (θα τους ζήλευε ακόμη και ο κινηματογραφικός Λεωνίδας). Παραβάλλουν έναν λανθάνων πατριωτισμό, ο οποίος είναι τυπολατρικός, συνδέοντας τον με αυταρχικά ιδεολογήματα και ρατσιστικές αντιλήψεις που θυμίζουν έντονα Γκαίμπελς και Μακάρθυ.
Εγώ προσωπικά , πιστεύω πως ο πραγματικός πατριωτισμός ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με αυτόν τον αστικό πατριωτισμό και εθνικισμό που προβάλλεται και ό ,τι άλλο οπισθοδρομικό συνεπάγεται αυτών (όπως ο ρατσισμός , ο αυταρχισμός , ο φασισμός , ο μιλιταρισμός κ.τ.λ).
Πιστεύω πως ο πατριωτισμός είναι μια αξία που κατέχει μόνο ο πραγματικά ελεύθερος συνειδητοποιημένος δημοκρατικός άνθρωπος , ο οποίος αποτελεί μέρος του κυρίαρχου λαού. Είναι αυτός ο πατριωτισμός που πηγάζει από την εργατική τάξη, ο οποίος συνδέεται άρρηκτα με την κοινωνική πάλη. Και όμως ο πατριωτισμός έχει καπηλευτεί και χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από ορισμένα άτομα και ομάδες , προκειμένου αυτά να επιβληθούν τυραννικά , να καταπιέσουν , να γευτούν την εξουσία. Χρησιμοποιείται εντέχνως τόσο από την παλιά όσο και την σύγχρονη ακροδεξιά για να καλύψει την κοινωνικοοικονομική ανισότητα που στην ουσία πρεσβεύει σαν αντιπροοδευτικός μοχλός πολιτικής συντήρησης και αυταρχισμού.
Αυτά αποδεικνύονται από την ίδια την ιστορία…!!!
Για παράδειγμα , κανείς δεν ξεχνά τους γερμανοτσολιάδες – ταγματασφαλίτες που από τον υπερβάλλων «πατριωτισμό» τους συνεργάσθηκαν ανοικτά με τους Γερμανούς κατακτητές κατά την Κατοχή , ενώ μετά την Απελευθέρωση τιμήθηκαν σαν ήρωες από το αμερικανόδουλο μετεμφυλιακό κράτος. Ούτε και τη χούντα που κραύγαζε το περίφημο « Ελλάς – Ελλήνων – Χριστιανών» την ώρα που το τανκ της τσαλαπατούσε την ελληνική σημαία στη πύλη του Πολυτεχνείου.
Όλοι αυτοί λοιπόν οι επαγγελματίες – « εθνικόφρονες» πολιτικοί , με υπέρμετρη υποκρισία εμμένουν στους τύπους , στις εξωτερικές εξάρσεις του δήθεν πατριωτισμού τους , θέλοντας να εκμεταλλευθούν το αγνό πατριωτικό αίσθημα του ελληνικού λαού. Αυτό το πατριωτικό αίσθημα – ασκώντας τη μαύρη προπαγάνδα τους – θέλουν στην πορεία να το διαστρεβλώσουν και να το αλλοιώσουν σε βαθμό επικίνδυνο.
Είναι αυτή η μειοψηφία που μυρίζει εθνικισμό, σκουριά και αρχαιοπληξία που αλληθωρίζει σε δημαγωγικές πρακτικές Αλκιβιάδη, οι πολιτικοί απόγονοι των ριψάσπιδων , των συνεργατών των Γερμανών και των προσκυνημένων.
Πρόκειται για τους εκπροσώπους μιας πολιτικής που κραδαίνει την σημαία όχι ως σύμβολο αγώνων (αφού ποτέ δεν συμμετείχαν σε αυτούς τους αγώνες), αλλά εις βάρος αυτών που έδωσαν το αίμα τους για την υπεράσπιση της (βλ. Εμφύλιος).
Βέβαια, δεν θέλω να παραλείψω και τα γεγονότα που έχουν να κάνουν με τις εθνικές επετείους ( και κυρίως με την 28η Οκτώβρη που μας πέρασε ) αλλά και το ζήτημα που θίχτηκε με το εάν θα γίνονται ή όχι παρελάσεις.
Όσον αφορά την ουσία της 28ης Οκτώβρη, έχει αληθινό νόημα και πραγματικό περιεχόμενο, που βρίσκεται στον αντίποδα των όσων πρεσβεύουν οι σύγχρονοι θιασώτες του δικτάτορα Μεταξά και οι επίδοξοι στρατονόμοι της νεολαίας. Τέλος, όσον αφορά και τις παρελάσεις , οφείλω να πω πως δεν είναι το ζήτημα εάν θα γίνονται ή όχι μαθητικές παρελάσεις , αλλά η σημαία που θα τιμάται σε αυτές (αλλά και σε παρόμοιες εκδηλώσεις )και το μήνυμα που θα εκπέμπεται θα είναι η σημαία και το μήνυμα του Πολυτεχνείου, του ηρωικού ΕΛΑΣ και ΕΑΜ και όχι η σημαία του Πατακού, των ταγματασφαλιτών και των «μονόδρομων», ΝΑΤΟικών ή ευρωενωσιακών