Πανσπουδαστικη Κινηση Συνεργασιας Ορεστιαδα

Σήμερα, συμπληρώνονται 57 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη, στις 30 Μάρτη του 1952. Η κυβέρνηση του Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο, τα «κεντροαριστερά» και τα «κεντροδεξιά» όργανα της αμερικανοδουλείας, εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη για έναν και μόνο λόγο: Επειδή ήταν κομμουνιστής, επειδή ήταν στέλεχος του ΚΚΕ.
Ο Μπελογιάννης, γνωρίζοντας ότι εκτός από τους στρατοδίκες του, κάποια στιγμή θα είχε να αντιμετωπίσει και τους «τιμητές» του, όλους αυτούς τους πρασινορόζ και κάθε λογής απόχρωσης σφετεριστές των αγώνων των άλλων, το είχε ξεκαθαρίσει:
«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών... Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».
Αυτά τα λόγια δόνησαν το στρατοδικείο, το Νοέμβρη του 1951. Αυτά τα λόγια δονούν σήμερα και πάντα όλες τις καρδιές. Τις καρδιές όλων εκείνων που δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας» και που ξέρουν ότι το μόνο που αξίζει σε εκείνους που μάταια αναζητούν τη «δικαίωση» των δικών τους «δηλώσεων αποκήρυξης» στον Μπελογιάννη είναι η περιφρόνηση.