Η δολοφονία του 15χρονου χαρακτηρίστηκε από την κρατική εξουσία ως «μεμονωμένο περιστατικό». Πόσο «μεμονωμένο», όμως, είναι στην πραγματικότητα; Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν το γεγονός αυτό ήρθε σε μια χρονική στιγμή, που συνοδεύεται από την ένταση της κρατικής καταστολής. Καταστολή, η οποία υλοποιείται και διαμορφώνεται με ποικίλους τρόπους και στρέφεται πρώτα απ' όλα ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Το γεγονός αυτό πιστοποιείται από: Τους «τρομονόμους», που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα «μαθητοδικεία», τα «αγροτοδικεία», τις απρόκλητες επιθέσεις κατασταλτικών μηχανισμών σε εργατικές κινητοποιήσεις. Την ίδια στιγμή, το σύνολο του πλέγματος της καταστολής, «οχυρώνεται» ακόμη περισσότερο, με μια σειρά από ενέργειες που έχουν τον ίδιο στόχο. Τέτοιοι είναι: η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας με την ίδρυση ειδικών συμπληρωματικών μηχανισμών όπως οι ειδικοί φρουροί, οι συνοριοφύλακες, η σύνδεση της Δημοτικής Αστυνομίας με την ΕΛ.ΑΣ., οι σεκιουριτάδες που θα οπλοφορούν. Η έκφραση όλων αυτών των γεγονότων έρχεται να εκφραστεί με συγκεκριμένους τρόπους πρώτα απ' όλα στο λαϊκό, εργατικό, μαζικό και οργανωμένο κίνημα και επιπλέον, σε μια σειρά από «περιστατικά», που είχαν ως θύματα, εργαζόμενους, φοιτητές και μετανάστες.
Στόχος, η εκπαίδευση για την αντιμετώπιση διαδηλωτών
Οι επιθέσεις κατά του λαϊκού κινήματος αποτελούν διαχρονικό στοιχείο της πολιτικής των δυνάμεων καταστολής.
Στις 19 Νοέμβρη 1999, στην επίσκεψη Κλίντον στη χώρα μας, η επίθεση των δυνάμεων καταστολής κατά της συγκέντρωσης, είναι σφοδρότατη. Χημικά, τραυματισμοί, απαγόρευση της ίδιας της πορείας και συλλήψεις, οι οποίες συνεχίζονταν σε όλη την Αθήνα, ακόμη και πολλές ώρες μετά τη συγκέντρωση.
Στις 29 Μάη 2002, δυνάμεις των ΟΥΚ επιτίθενται στους ναυτεργάτες. Τουλάχιστον 13 τραυματίες είχαν μεταφερθεί στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας και από αυτούς δύο πιο σοβαρά στο Τζάνειο Νοσοκομείο. Η όλη στρατιωτική επιχείρηση στο λιμάνι ήταν πιστό αντίγραφο της άσκησης που είχε γίνει λίγους μήνες πριν, στο Β` Σώμα Στρατού στη Βέροια, με στόχο την εκπαίδευση του Στρατού στην αντιμετώπιση διαδηλωτών!
Στις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2007, την ώρα που οι «γνωστοί άγνωστοι» καταστρέφουν, πυρπολούν και σπάνε καταστήματα, οι αστυνομικές δυνάμεις προχωρούν σε αναίτιες επιθέσεις σε βάρος των φοιτητών, των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων.
Στις 23 Μάη 2008, στη διάρκεια πορείας συνταξιούχων προς το Μέγαρο Μαξίμου, οι αστυνομικές δυνάμεις τους απωθούν με σπρωξίματα, με αποτέλεσμα ένας συνταξιούχος να χάσει τις αισθήσεις του. Αντίστοιχα σοβαρά επεισόδια σε βάρος των συνταξιούχων έγιναν από τις δυνάμεις καταστολής το 1995, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Στις 22 Νοέμβρη 2005 δύο ασφαλίτες πιάστηκαν στα πράσα, να παρακολουθούν την πλατιά σύσκεψη του ΠΑΜΕ, στο Συνδικάτο Οικοδόμων της Αθήνας, δημιουργώντας τεράστιο πολιτικό ζήτημα. Το γεγονός πως οι ασφαλίτες οπλοφορούσαν, ενώ εντοπίστηκαν μέσα στην αίθουσα της σύσκεψης, και, μάλιστα, στο δεύτερο όροφο του κτιρίου, αποδείχνει, πέραν πάσης αμφισβήτησης, ότι εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία.
Στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση (1/5/2002) του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα εντοπίστηκε οπλισμένος ασφαλίτης από την περιφρούρηση. Πάνω του είχε και αστυνομική ταυτότητα, αλλά και ταυτότητα σπουδαστή στα ΤΕΙ Αθήνας! Ο ασφαλίτης συνοδευόταν από άλλους δύο, οι οποίοι, αφού φωτογραφήθηκαν από την περιφρούρηση, τέθηκαν σε στενό μαρκάρισμα. Και οι τρεις, όπως και πολλές άλλες ανάλογες «τριάδες», παρακολουθούσαν κανονικά τη συγκέντρωση και στη συνέχεια την πορεία.
Επιθέσεις κατά εργαζομένων, φοιτητών, μεταναστών
Τα παραπάνω δεν είναι μοναδικά. Οι δυνάμεις καταστολής δε λογαριάζουν τίποτα, δε διστάζουν πουθενά και τιμωρούνται με «χάδια». Μερικά παραδείγματα «ατομικών» επιθέσεων, είναι αρκετά, για να πείσουν και τον πλέον δύσπιστο.
Ο Αυγουστίνος Δημητρίου φοιτούσε στη Θεσσαλονίκη. Το βράδυ της 17ης Νοέμβρη 2006 ο 24χρονος φοιτητής έκανε βόλτα στην περιοχή της πλατείας Σιντριβανίου. Με πρόσχημα αστυνομικό έλεγχο λόγω επεισοδίων ξυλοκοπήθηκε άγρια από αστυνομικούς.
Τον Οκτώβρη του 1998 ο 17χρονος Σέρβος μαθητής
Μάρκο Μπλάντοβιτς σκοτώνεται από το όπλο ανθυπαστυνόμου, στη Θεσσαλονίκη. Το θύμα και οι συμμαθητές του θεωρήθηκαν τσαντάκηδες και στην προσπάθειά τους να απεγκλωβιστούν από τον αστυνομικό κλοιό, ο ανθυπαστυνόμος Κ. Βαντούλης τράβηξε όπλο με αποτέλεσμα το θάνατο του μαθητή.
Τον Οκτώβρη του 2001, 21χρονος Τσιγγάνος πέφτει νεκρός από σφαίρα αστυνομικού. Ο
Μαρίνος Χριστόπουλος, πατέρας τριών ανήλικων παιδιών δέχτηκε μια σφαίρα στο κεφάλι επειδή δεν υπάκουσε σε σήμα αστυνομικού για έλεγχο. Το περιστατικό συνέβη στο Ζεφύρι, όταν μεικτό συνεργείο αποτελούμενο από τρεις αστυφύλακες της Αμεσης Δράσης που διενεργούσε αστυνομικό μπλόκο έκανε σήμα στον Μ. Χριστόπουλο να σταματήσει. Ο οδηγός δε σταμάτησε αλλά ανέπτυξε ταχύτητα, με αποτέλεσμα ο Γ. Τυλιανάκης από την ομάδα «Ζ» να τον πυροβολήσει και να τον τραυματίσει θανάσιμα.
Στις 8 Ιούνη 2004 Αλβανός μετανάστης ξυλοκοπήθηκε άγρια από αστυνομικούς στο τμήμα της Ομόνοιας. Ο 20χρονος
Αντρέα Μπίκολι είχε μεταβεί στη Νομαρχία Αθηνών, προκειμένου να καταθέσει τα χαρτιά του για να λάβει την άδεια παραμονής, χωρίς όμως αποτέλεσμα, καθώς οι υπάλληλοι του ζήτησαν να φύγει λόγω περασμένης ώρας. Στις διαμαρτυρίες του ότι είναι η πολλοστή φορά που έρχεται για αυτή τη διαδικασία και μετά από τηλεφώνημα από τη Νομαρχία, εμφανίστηκε περιπολικό της άμεσης δράσης, με το οποίο οδηγήθηκε στο τμήμα αφού προηγουμένως ένας αστυνομικός τον χαστούκισε. Εκεί, τέσσερις αστυνομικοί τον ξυλοκόπησαν στο πρόσωπο, στα χέρια και τα πόδια, ενώ κατόπιν τον έκλεισαν στο κελί φορώντας του χειροπέδες. Δεν του επετράπη να κάνει τηλέφωνο. Την επόμενη μέρα τον χτύπησαν ξανά και τον οδήγησαν στην Ασφάλεια Αττικής και από κει στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο κατηγορούμενος για αντίσταση κατά της αρχής, εξύβριση, κλπ...
